Vurulmanın, en çok da vurulmayı sıradan saymanın Filistin haliyim,
Ne derdim biter ne kederim...
Afrika’da açlıkla sınanan ruhun
Batı’ya bağışlanmış obez kaderiyim ben.
İncelenen husus bir hassasiyet gösteriyor olmalıyken Filistin bahsinde "vurulmayı sıradan saymanın" ifadesinin Filistin davası ve direniş ruhunu hakikatiyle yansıtmadığını ihtar etmek zorundayım. Bilakis ortada bir sıradanlaşma asla olamaz, zulmün sıradan görülmeye başlandığı yerde direniş kayboluyor demektir. Böyle bir zihin evvelâ kendi uyanışını yaşamalıdır. Söz konusu metinde -belki de- farkedilmeksizin yapılan bu hata, sayılan sebeplerden ötürü Filistin davası ve inkar edilemez zulmü ifade için yakışıkalmaz ve yanlış bir anlayış biçimi olup, düzeltilmelidir.
Ersin Doğan Muhatabına karşı ılımlı ve anlayışlı görünürken hafifseyici edayla ördüğünüz üslubu bir kenara bırakırsak, söylenenin kitapla ilgisiz olduğu anlaşılmamış.
Tekrar edeyim, yazınınızda geçen ifade yanlış, cümlenin yeniden kurulması gerekiyor zira "alışmak" kabullenmekle ilişkilendirilebilir. Bu kadarı eleştirimin ve sebebinin anlaşılması için kâfî olsa da, anlaşmaktan yana değilseniz yorumu silebilirsiniz, üstelik uzun bir yazı yazmak ve bunu başa kakmak derdinden de kurtulursunuz.
Yorumunuzda mânâyı anlamadığımdan bahsedilmiş, sanırım ya yaptığım açıklama boşa gitti yahut "vurulmayı sıradan saymak" ifadesi bir kinaye niteliği taşıyordu. Öyle bile olsa bahsedilen hassasiyete daha yakışır biçimde ifadesi mümkün olsa gerek... Denildiği gibi burası kitap, alıntı paylaşımı ve eleştiri mecrası, edebiyatı politize eden yahut tıvitırcılık oynayan yok. Daha sağlıklı anlaşmak üzere peşin savunmalardansa muhatabın iddia edilen düşünceyi kendi içinde, kendine bir eleştiri olarak sorma samimiyeti işe yarayabilir...