İnsan şahit olunca öyle şeylere duyarsız kalamıyor...
Küçücüktüm evlendiğimde. Çocuk gelin diye gazete ve haberlerde okuyorsunuz ya hani. O bendim. Tecavüze uğradığın hayatları arıyorsun ya hani, şifalandırmak için, özellikle çocukken ırzına geçilen hayatlar. Çok uzaklara bakmana gerek yok benim güzel kızım. Babam yaşındaydı deden. Düşünsene. On üç yaşındayım. Henüz adet görmemişim. Merhametliydi bey. Bekledi ki on beşime geleyim. Ama yan yana uyuduk. Ben annemi özlerken, yabancı bir adamın kokusuyla uyudum.
Çoğu geceler uyuyamadım.
Ürkek.
Korkak.
Beni öldürür mü?
Beni incitir mi?
Beni bırakır mı?
Beni hor görür mü?
Bu adam bana ne yapacak diye bekledim her gün.
Her birliktelik ıstıraplıydı. Ben kadınlık nedir bilmedim.
Kadın olmak, hizmet etmekti.
Kadın olmak, saygılı durmaktı.
Kadın olmak, susmaktı.
Kadın olmak, boyun eğmekti.
İlk bebeğim doğdu. Mebrure. Kız olduğu için yüreğim sızladı. “Kaderi bana benzemesin,” dedim.
·
22 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.