Bakarsın bir daha yazmam, tek sözcük bile
Artık bütün kâğıtlar dolu, kalemler boştur
Yıkılır yüreğimden beynime kurduğum köprüler de
Bir kapı usulca örtülür, bir adam unutulur
Belki o şeydedir mutluluk, o buruk dinginlikte.
Bakarsın bir daha yazmam, tek sözcük bile...