Hayatta en tiksindiğim şey, toplumsal ahlak edebiyatı. Sırf "görev” kelimesi bile, davetsiz bir konuk gibi batar bana. Ama "yurttaşlık görevi", “dayanışma”, “insanlığa hizmet” ve bu cinsten daha başka teraneler, bir pencereden tepeme atılmış çöpler kadar sinirimi bozar. Birilerinin kalkıp da böyle ifadeleri ciddiye alabileceğimi,
Sayfa 217 - Olaysız Bir Özyaşam Öyküsü, 161 H.K. Başlangıç metniKitabı okudu
·
31 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.