Aşıklar Bayramı"nda oğlu avukat Yusuf'u yirmi beş yıl arayıp sormayan Heves Ali'nin bir elinde bağlaması, bir elinde bavuluyla bir gece yarısı oğlunun kapısını çalmasıyla bizleri bir yolculuğa çıkarıyor. Acıları, öfkeleri ve kapanmamış yaralarını yüreğinde taşıyan bir oğulun, babasını Kars'taki "Aşıklar Bayramı"na yetiştirmek üzere üç gün süren bir yolculuğu bu. Bu yolculuğun sonunda Heves Ali'nin yaşama vedası üzerine avukat Yusuf'un iç dünyasında açılan geçmişin sayfaları açık kalıyor. İşte açık kalan bu sayfalardan olsa gerek "

Babamın Bağlaması"nda Kemal Varol, avukat Yusuf'u bu defa arabasının port bagajında babasının tabutuyla onun vasiyetini yerine getirmek üzere Malatya Arguvan'a bir gün süren yolculuğa çıkarıyor. Bu öyle bir yolculuk ki adeta "Aşıklar Bayramı"nın ikinci perdesi aralanıyor. Bu kitapta yarım kalmış, eksik bırakılmış, boşlukta sallanan geçmişe dair ne kadar duygu, düşünce ve konu varsa onları bir bir tamamlıyor. Avukat Yusuf, babası Heves Ali'yle yirmi beş yıl sonra karşılaşmasının etkisiyle düştüğü derin kuyudan çıkıyor. Hem babasıyla hem de geride yarım bıraktığı aşklarıyla hesaplaşarak uzun yıllar kalbinde ve ruhunda taşıdığı yaralarla yüzleşiyor. Bu yolculukta ona eşlik eden Kul Yakup, "İnsan insanı yolda tanır evlat" (s.40) diyor. Doğrusu yalnızca insan insanı değil, insan kendini de yolda tanırmış. Yusuf da yaptığı bu yolculukta çocukluğundan başlayarak tüm yaşamını bütün çıplaklığıyla gözden geçirerek yaralarını iyileştirmeye çalışıyor. Öyle ki bir metafora dönüşen "babasının bağlaması" sahibini bulduğunda geçmişin yaraları iyileşmeye yüz tutuyor. Özcesi Kemal Varol, "

Ucunda Ölüm Var" ile bizi Ağıtçı Kadın ve onun yürek yarası Heves Ali'yle tanıştırıyor. "

Aşıklar Bayramı" ile Heves Ali ve oğlu Yusuf'un birlikte yola çıktıkları üç uzun gününe konuk ediyor. "

Babamın Bağlaması"nda ise Yusuf'un babası, aşkları ve kendisiyle hesaplaşmasının öyküsünü anlatıyor. Birbirinin devamı niteliğinde olan bu üç kitabı okuduğunuzda tüm kahramanların hikâyeleri nehirlerin denizlerde buluşması gibi birbiriyle buluşup yerli yerine oturuyor ve büyük fotoğrafı tamamlıyor. Bir baba ve oğulun hikâyesini okurken bir yandan ülkemizde ve dünyada yaşanan göç, mülteciler, dijitalleşme ve sosyal medyadaki sorunlarla yüzleştiğim, bir yandan da anlamak ile affetmek, hesaplaşmak ile helâlleşmek arasında gidip geldiğim; aşka, ayrılığa, acılara, ölüme, yalnızlığa ve arkada kalanlara yakılan bir ağıt gibi yüreğimi yakan; önceki kitaplarda olduğu gibi yeni türküler keşfettiğim, şiirsel bir dile ve insanı yormayan bir üsluba sahip olan "Babamın Bağlaması"nı ilgi duyan tüm kitap dostlarına içtenlikle öneriyorum. Yalnız bu üçlü seriye benim gibi sondan değil, "Ucunda Ölüm Var" ile başlanmasını tavsiye ediyorum. İncelememe "Bir Ay Doğar"¹ türküsüyle son verirken, "Bütün babalardan geriye bir boşluk kalıyormuş. İyi ya da kötü, her seferinde hep aynı boşluk gelip gözlerimize yerleşiyormuş" (s.22) sözlerinin ne anlama geldiğini merak eden okurlara... Sağlıklı ve kitap dolu günler diliyorum! ------------------------------------------------------------ ¹youtu.be/4kb1c4XXcSI?fea....