Ahmet, bu mektubumu alınca sen de babana sor bakalım; o da sınıfının birincisi miymiş? Ben şimdiden senin babanın da sınıflarını birincilikle geçtiğine inanıyorum. Çünkü bütün babalar, nedense, hep birinci oluyorlar.
Anlattığım bu olaydan iki gün sonra kardeşimin öğretmeni anneme mektup yazmış, okula çağırttı annemi. Öğretmeni Metin'in derslerine çalışmadığından yakınmış. Akşam babam bunu öğrenince Metin'e çok kızdı, bağırdı. Sonra da önüne oturttu, öğüt verdi:
-Oğlum, sen niçin bana benzemedin? Ben bütün okul hayatımda sınıfımın en çalışkanıydım. Bir kez bile ikinci olmadım. Hep birincilikle geçtim sınıflarımı. Ayıp değil mi bu senin yaptığın? Niçin derslerine çalışmıyorsun? Bir çocuk babasına bakıp ondan örnek almalı.
Babamın kızgınlığı geçmişti. Ben de onun yumuşamasından yüreklenip,
-Baba, Metin de bir gün baba olunca, çocuklarına sınıflarını birincilikle geçtiğini söyler, dedim.
Annem ne demek istediğimi anladı.
-Koca kız, dedi, artık çocuk değilsin ki senin de ağzına biber doldurayım. Büyükler konuşurken küçükler susar.
Ben de sustum. Babam hiç sesini çıkarmadı.
Sayfa 20Kitabı okudu
·
153 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.