İnsanın özüne sadık olabilmesidir. Özüyle bir yaşayabilmesidir. Özüne yabancılaşmaması , özünden uzaklaşmamasıdır. Ve mutluluk bir amaç değil sonuçtur. Hedef değil süreçtir. Bence keder , elem , mutsuzlukta en az mutluluk kadar mühim olmalıdır insan nezdinde. Çünkü en kıymetli eserler o elem sürecinde çıkar.