Sabahlar gibiydi sevişmek, yangın gibiydi parmak uçları. Dalların camları deldiği bir bahçe, camların buharlandığı, damlaların aşağı doğru kaydığı, kuşların hep birden kanatlandığı, gelinciklerin tek tek açıldığı. İnsanın zamandan hep alacaklı çıktığı.
Zamanın kimseye ait olmayan bölümleri vardı, varlığın sırları o saatlerde saklıydı, herkes uykuya daldığında kullanılmayan, dokunulmayan zamanda. Bir tek o anlarda varlığın hem dehşetini hem güzelliğini hissedebilir, özündeki tanrıya yaklaşabilirdi insan.
Sayfa 25 - YKYKitabı okudu
·
255 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.