İnsan kendini, dünyayı ve etrafında yaşayan adamları beğenmesi dahilinde dinsiz olabilirdi. Aslında işte bu Allah'a inanmaktan daha zor olanıydı. Etrafı beğenip kafi bulmak, sanatçıyla, buluş sahibi ile şarkıcı ile aktör ile matematikçi ile fizikçi ile tatmin bulup yatışmak başlı başında bir ağlama sebebiydi. Ne Yakup ne Isa ne Pavlus ne Ali gerekliydi. Din aslında dünyayı beğenmeyene lazımdı. Ama gel gör ki her işi gibi dünyanın, bu da tersti. Hiçbir şeyi beğenmez görünen cakalı adamlar yavan bir düşünüre bayılıyor. "Tamam Negri kadarı kâfi," diyorlardı.
İletişimKitabı okudu
·
44 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.