Ölü bir kirpi oluyordum, dikenleri yıldızlar ve yalnızlıkla kıvrılan.
Soyumun küskünlüğünü hazırlıyordum,
bir kez daha oralarda gezinmeyecek olan kardeşlerimin iyicil adımlarını, daha şimdiden saptırıyordum.
Sen de ölüyordun ön-bilisinde,
ağlatıyla giyinecek sonuçları.
Şimdi ölü bir kirpiyim.
Sen, ölü bir insan
Eylül 1981
··
46 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.