3'ü bir arada inceleme
"Korku hakkındaki hikayeler, dehşet veren hikayeler okumak sağlıksız bir zevktir," diyor Stephen King.
Sizlerin böyle sağlıksız zevkleri var mı? Benim var. İlk okuduğum kitap bir korku romanıydı 
O ve umarım son okuduğum kitapta bir korku kitabı olur. Güzel bir temenni gibi görünmeyebilir siz korku sevmeyenler için ama bir korku sever için bu güzel bir dilektir. Aslında çoğunuz, hatta korkudan nefret ederim diyenler bile korku, gerilim, dehşet seviyorsunuz ama bunu farketmiyorsunuz. Tess Gerritsen'in 
Cerrah kitabında şöyle yazar "Kan gördüğümüzde, başımızı çevirmiyoruz. Kanın ışıltılı güzelliğini tanıyor, ilkel çekiciliğini hissediyoruz. Bir kazanın yanından geçerken kendini tutamayıp kan görmek için bakan herkes, bunu anlar. İğrenmenin, kafasını çevirme isteğinin altında, soluk alıp veren çok daha büyük bir güç var. Çekicilik. Hepimiz bakmak istiyoruz. Ama bunu kabul etmeye hazır olanlarımız çok değil... " Bir kaza olur ve trafik yavaşlar, karşı şeritte trafiği aksatacak bir durum yoktur ama trafik aksar, insanlar bakmak için yavaşlar, Newsweek dergisinde bir korku filmi eleştirisi için şu cümle kullanılmıştır; " yavaşlayıp otomobil kazalarına bakmayı seven insanlar için harika bir film." Eğer kan tutuyorsa sizi ve kaza görünce bakamıyorsanız bizden değilsiniz ama çoğunuz bizdensiniz itiraf edin seviyorsunuz korkuyu :)
Kitaba geleceğim ama biraz daha yazmak istiyorum, çok az inceleme yapıyorum bari biraz kafanızı şişireyim, gerçi popüler bir kullanıcı değilim inceleme okunmayacaktır ama kendim için yazıyorum birazda.
Ne diyordum, korku evet. Misafirliğe gittiğimizde ettiğimiz sohbet konuları belli bir sırada ilerler, bu sıra şaşar bazen ama geceye kalan konu şaşmaz o da korku deneyimleridir. Kimi bizzat kendi yaşamıştır, kiminin bir yakınının başından geçmiştir, kimi de bir yerde okumuş veya duymuştur. Anlatmaya bayılırız bunları, komik olaylardan daha çok rağbet görür bu konu çünkü korkuyu severiz. Bazen mezarlık konulu, bazen evden gelen tıkırtılar, bazen "bizim abiyi keçi almış götürmüş bir uçurumun kenarına" konulu, karabasanlar ve çoğunlukla lohusa kadınlara musallat olan alkarısı. Şehirde pek etki etmez ama köy, kasaba, dağ başı gibi ortamlarda insanın tüylerini diken diken eder bunlar, kalabalıkta umursamazsınız ama tek başınıza kaldığınızda ışıkları açık bırakır, televizyonun durup dururken çıkardığı çat sesine küfreder, içerde biri mi var acaba nefes sesi mi, ayak sesi mi o diye içiniz içinizi yer.
İşte bu kitaptaki bazı öyküler de yalnız kalınca içiniz içinizi yesin diye yazılmış. Bu serinin birinci kitabını ilk gördüğümde kapağa hayran kaldım, tam Anadolu korku öykülerine yakışır bir kapak tasarlanmış, okumayı düşünüyorum diye 1 sene önce eklemiştim 
Gece Masalcısı sayesinde 3 kitabı da okumuş oldum. Ben bu incelemeyi serinin 3 kitabı için yapmak istiyorum.
Anadolu Korku Öyküleri 1
Bazı öyküler vasat bazen neden okuyorum bunu diye sorguladım ama 'Kuyu', 'Gerçekte Onlar Hayvan Gibidir' ve 'Gelin Otu' öykülerini okuyunca fikrimi değiştirmem zor olmadı. Özellikle 'Kuyu' sinema filmi olarak uyarlanırsa iyi bir iş çıkacaktır diye düşünüyorum. Eksikleri var, konuyu bağlamada bazen yetersiz kalınmış, sonları vurucu değil bazı öykülerin ama korkuttu mu derseniz evet derim.
Anadolu Korku Öyküleri 2
Bu kitaptaki öyküler biraz masal tadında, en güzel öykü kısa kalmış olsa da "Konuşmayanlar" öyküsüydü. "Zifiri Karanın Mavisi" gereksiz uzun gibi geldi, bazı öyküleri anlamadığımı da itiraf edeyim. Serinin en az düşük puanını vermiş olsaydım bu kitaba verirdim.
Ve 
Anadolu Korku Öyküleri 3
Daha nitelikli öyküler barındırıyor bu kitap, şive olayı abartılmış olsa da okumaya değer öyküleri var.
İlk öykü Yılgayak çok güzeldi hatta öyle beğendim ki okuma etkinliği bile düzenledik 4 kişi katıldı :D (bu başarısız olayı anmadan edemedim) İkinci öykü "Sakın" kurgusu, anlatımı, sonu ile 
Demokan Atasoy'ın kalemine hayran bıraktı. "Gölgeler" öyküsü belki uzun olsaydı daha iyi olabilirdi. Hepsini yazmayacağım ama "Cadı Nene" öyküsünü beğenmedim, sanırım şiveden kaynaklıydı. Ama son öykü "Yaşbaz" çok değişik geldi, özellikle tekrarlanan yerlerde, bir döngünün içine sıkışılmış hissini veren yazar çok ince iş çıkarmış ortaya.
Ne oldu peki bu seri bitince, özellikle gece sokakta gördüğüm insanların ayaklarına bakıyorum ters mi diye, bahçedeki ağaçların arkasında sarı bir çift göz var mı diye tedirginim, sis miydi o diye sigaramın dumanından korkuyorum :D
Çok uzattım sanırım, korku olunca konu uzattıkça uzatıyorum. Beni okuduğunuz için teşekkür ederim. Gizliden gizliye okuyanlar olursa onlara da teşekkür ederim. Gizliden okuyup beğenmeyenlere çin musallat olsun :)) İyi geceler.
··
1 artı 1'leme
·2.091 görüntüleme
Kalemine sağlık çok güzel yazmışsın ben bitirince ekleme yapmak istiyorum :) son dediklerinde yalnız olmadığını bilmeni isterim özellikle akşamları insanların ayakları ve yüzlerine çok dikkat ediyorum :D
Teşekkür ederim, öykü yorumlarını heyecanla bekliyorum :). Tek olmadığıma sevindim, şer karışan vakitler dikkatimde artık :D
2 sonraki yanıtı göster
Vakit ayırıp, okur arkdslara güzel, detaylı bir inceleme yazısı yazmışsınız. Serinin her kitabını ayrı ayrı yazmışsınız.
Teşekkür ederim😊🙏
Elinize sağlık, bu incelemeden sonra Alvin schwartz'ın korku hikayelerini bitirince mutlaka bakacağım ben de.
Teşekkür ederim, tavsiye edebileceğim bir seri, içindeki öykülerden bazılarını beğeneceğinizi düşünüyorum.
Kalemine, emeğine sağlık Kanka, keyif alarak okuduğum güzel bir inceleme olmuş...
İnsanoğlu ateşi bulup, onun etrafında toplandığında ve hikayeler anlatmaya başladığında, bunlar muhtemelen birbirlerini korkutmak için anlattıkları olup biteni anlamdıramadıkları korku hikayeleriydi.
Bu hikayeler bizi korkutsa da, biraz ürkütse de yine de onları seviyoruz. Ve bu kitapları gecenin ıssızlığında, mümkünse yalnız olduğumuz zamanlarda okunmasını tavsiye ediyoruz ki, öylesi daha etkileyici oluyor.
Bu arada incelemede "Taş Uyur" isimli öykü için ne diyeceğini de merak etmedim değil. Yazmamışsın. O öykü bana bir yerde okuduğum Göktürk alfabesiyle yazılmış mezar taşlarını, bunlar Rum mezarıdır deyip tahrip eden akılsızları hatırlattı. Atatürk'ün zamanında Göktürk alfabesi ders kitaplarında varmış, ders kitaplarından kim çıkardıysa bir kez daha lanet olsun...
İlk kitaptaki "Kuyu" benimde de ilk kitap için favori öyküm, en beğendiğim serinin üçüncü kitabındaki "Yılgayak".
Teşekkür ederim Mesut, kitaplara erişim sağlamamda katkından dolayı ayrıca teşekkürler (bu kitaplar için son teşekkür sanırım :))
Korkmayı seviyoruz ama korkutmayı daha çok sanırım, kapı arkasına geçip böö yapmak milli sporumuz bizim :).
Taş Uyur öyküsüne değinmeden geçmişim incelemenin sonu biraz aceleye geldi. Bu öyküyü okurken aklıma 'acaba kaç inşaat alanında böyle eserler bulundu da inşaat durmasın diye yok edildi' diye geldi. Öykü korku açısından zayıf verdiği mesaj açısından güçlüydü ve sonu beni çok şaşırttı. Klasik bir son olan 'uyarılan kişiye zarar gelmez, iyiliği yapan kurtulur' durumu bu öyküde yok, sen de bekledin mi böyle bir son?
Güzel bir seriydi, farkettim ki yabancı korku edebiyatından daha çok ürkütücü bizim öykülerimiz, sanırım bizden olduğu için böyle etkileyici geldi.
2 sonraki yanıtı göster
Bu yorum görüntülenemiyor
İncelemenize Sağlık, attık listeye.
Bir insanı nasıl kan tutuyor anlamıyorum bi türlü :D benim içimden daha da bakmak yanına yaklaşmak geliyor. Kelemine, emeğine sağlık :)) attık okunacaklar listesine.
Kırmızıyı en çok kanda sevdik biz oysa. O kırmızıyı bulmak ne kadar zor, öyle parlak, öyle canlı :D Teşekkür ederim, keyifli okumalar dilerim :))
İncelemenizi okudum, kalemize sağlık, hayatta okumam listesine attım bu kitapları, çok korkarım, aklım çıkar.🙈
Teşekkür ederim, kara listeye alın kitapları, umarım denk gelmezsiniz :)))
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.