Kendinden içeri
Aziz gidip oturdu ama izlendiğini bildiği için camdan bakıyor gibi yapıp arkasını dönerek oturdu. Elbette camdan dışarı değil, kendinden içeri bakıyordu. Şu birikmiş kirli kar da oydu, kirli duman da, geniz yakan hava da oydu, kırık merdiven de, yarım müştemilat da oydu, topal hademenin bacağı da. Her eğrilik ve çirkinlikte, her sakatlık ve alillikte kendini gördü, tanıdı, kırıkça selamlaştı.
Sayfa 96Kitabı okudu
·
94 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.