(...) Her ne kadar armut kelimesini mu sesinin tüm ahengi ve hissiyle telaffuz edebilse de muhtemelen bana asla sevgiyle anne diye seslenmeyecek. Bana ilk defa gülümsediğinde niçin ağladığımı asla anlamayacak.
Onun sayesinde her bir neşe kıvılcımının bir takdise dönüştüğünü ve peşinen yenilmez olduğunu bildiğim otizme karşı her zaman mücadele edeceğimi bilemeyecek.
Sayfa 15