Meğer ben ne kadar boş şeylere Ağlamışım;
Kalbim hakikat diye bir ihtimale tapmış.
Ne manasız şeylere meğer bel bağlamışım; Meğer benim peşinde koştuklarım serapmış..
Kimsede bulamadım menfaatsiz Bir yürek; kadınlar bana yalnız soğuk bir deri verdi.
Bir kardeş sevgisini uzattığım her erkek,
Çamurladıktan sonra kalbimi geri verdi...
Anladım insanlardan geldiğini kederin;
Uzak herkesten uzak bir hayat süreceğim.
Benim bu inzivama taarruz edenlerin, yüzüne hakaretle, kinle Tüküreceğim!..
1928