Yüce ve mukaddes kitabımız Kur'an-ı Kerim'de «insanın en güzel bir surette yaratıldığı» ve insanın Allah'ın yeryüzündeki <<halifesi»> olmakla şereflendirdiği bildirilir. Bu sebepten şairlerimiz insanı <<âlemin özü» olarak gönüllere işlerdi. İnsan güzel, insan ulvî, insan sevgi ve saygıya değerdi. İlâhi tecelliler, bu «çamur dünya» üzerinde pırıl pırıl bir «<ayna» gibi duran insanın gönül ve şuuruna ulaşırdı.