Ne yazık ki inkılâp nesli Âkif'i dindar diye, softa diye okumak zahmetine dahi katlanmıyor. Âkif'i sadece İstiklâl Marşı'nın şairi, Çanakkale şiirinin şairi olarak biliyor... Âkif'in Safahat'ında İstiklâl Marşı'ndan, Çanakkale Destanı'ndan da büyük, güzel şiirleri vardır.
Yine ne yazıktır ki yeni nesil, "Varlık" nesli, Orhan Veli gibi şairlerin izindedir. Âkif gibi devlerden bîhaberdir. Orhan Veli'nin "tak takıştır, sür sürüştür" gibi sokak tekerlemelerinden başka bir şey olmayan umumhane şiirleri, yenilerce Âkif'in "Bülbül"ünden "Çanakkale"sinden daha mühimdir(!).
Sayfa 135Kitabı okudu
·
93 görüntüleme
Beğendim ama Orhan Veli'nin şiirlerini de severim. Böyle bir kıyaslama yapması hoş değil. Biz neden bir şairin kıymetli oluşundan bahsederken birilerini gömmek zorundayız ki?
Edebiyat bilgisi varsa, şiir zevki de varsa eleştirebilir, sevmeyebilir. Sanatçı bir sanatçıyı överken diğerini de "gömebiliyor". Burada asıl önemli olan serzenişi, sitemidir. Gençlerin Mehmet Âkif gibi insanların şairliğine sırf kimliğinden, görüşlerinden, Müslüman oluşundan uzak durmalarından, onun yerine başkaca yazarların okunmasından rahatsız oluyor. Mevlâna'yı, Yûnus Emre'yi okuyup haz alan, feyz alan birisi gidip Dostoyevski'den o hazzı almayabilir. Yani sözün ustasını gören başkasını o mevkide görmeyebilir, bu doğaldır. Şimdi tekrar başa dönelim. Düşüncesi ile hayata bakışı ile yaşayışı ile kendini aşikâr eden, harbî ve hasbî olan, lisânını da büyük bir ustalıkla kullanan, bilhâssa gençlerin takip etmesi gereken/örnek alması gereken bir insanın peşinden değil de ondan çok daha aşağı seviyelerde (kendisine göre) kof, içi boş sözlerle şiir yazan insanların peşinden gitmesine olan sitemi ara kısımda yazdığım gibi haklı ve tabiî bir serzeniştir.
1 sonraki yanıtı göster
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.