Vazifemiz, dünde bıraktığımız değerleri bugünün imkanlarına taşımak!
Bizim çocukluğumuz ve gençliğimizde çok güçlü değildik, olmamız gerekmiyordu. Çok zeki değildik, olmamız beklenmiyordu. Çok zengin değildik, olmamız istenmiyordu. Olduğumuz gibi kabul görür, her halükarda kendimize toplumda bir yer bulabilirdik.
Bütün bunların sonunda hayat zordu, belki renksizdi, belki vasattı. Değil lüks araba sahibi olup devamlı değiştirmek, araba sahibi olmak lükstü. Özel hastane bilmez, ilaca kolay yaklaşamazdık.Dışarıda yemek israf gibi görünürdü. Elbise ve ayakkabı bayramlarda alınırdı. Bulaşık makinası, çamaşır makinası, kalorifer çok sonraları hayatımıza girdi. Buna rağmen içimiz kıpır kıpır, buna rağmen enerjimiz yüksek, buna rağmen her şeyden daha memnunduk.
Bugün düne göre imkanlar daha fazla, işler daha kolay olduğu halde çok insan daha mutsuz bir hayat sürüyorsa bir şeyler kayboluyor sanki. Bulup çıkarmak lazım diye düşünüyorum. Kendimize dönüp bir bakalım. Kanaat olabilir, sabır olabilir, şükür olabilir, tevekkül olabilir, tevazu olabilir, teslimiyet olabilir her ne ise bizde kayıp olan onun peşine düşelim. Bilelim ki bugünün imkanları ile dünün değerleri buluşur birleşirse her şey çok güzel olacak.
Sayfa 71 - aşinakitapKitabı okudu
··
96 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.