İhtiyar, kırık dökük İngilizcesiyle yakınıyor.
“Bu kuşların hatırına her gün o kadar çok fotoğrafımı çekiyorlar ki… Hayatım boyunca hiç gitmediğim ülkelerde, tanımadığım insanların evindeyim. Ama inanmazsın, benim hiç fotoğrafım yok, kendi evime koyacak” gibisinden bir şeyler mırıldanıyor.
Yorgun yüzüne bakıyorum. “Hiçbiri senden çaldıkları o anlara dönüp bakmayacak. Kesil tebessümün çekmecelerde, hafıza kartlarında unutulacak. Bütün bu curcuna hatırlamak değil, unutmak için” diyemiyorum.
Sayfa 163 - Hep KitapKitabı okudu
·
14 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.