Varoluşsal sancılar
“Burada birbirinin aynı olan her gün gerçekten ne yapıyoruz?”*
- “Ben neden böyleyim?”
- “Neden hiçliğin tatlı uykusundan bu varoluş çölüne atıldım?”*
- “Türlü acılardan yapılma bu hayata fikrim alınmadan gelmek zorunda mıydım?”
- “Neden seks, güç, beğenilme ve şöhret gibi hazların kölesi olunmayacak ve herkesin mutlu olduğu alternatif bir evren var olmadı da yemek yemenin bile bir zorunluluk olduğu bu evren var oldu?”
- “Madem ki günün birinde güneş de yok olacak, herhangi bir şey için çabalamanın ne anlamı var?”
Cevapsız sorular…
beni cezbeden de yaratılıştan bu yana kimsenin cevabı bulamaması
2 sonraki yanıtı göster
"Neden hiçliğin tatlı uykusundan bu varoluş çölüne atıldım" soru çok iyi
Bu yorum görüntülenemiyor
Bu sorulara tam bir cevap bulamamak bir yana, belki de alacağımız cevaplardan tatmin olmayacağız. Cevapların , Uhrevi dinlerin bakış açısından sıyrılıp felsefi bir açıdan düşünülmesi gerekir diye düşünüyorum. Çünkü dinlerde ki özellikle İslam'da bir çok şeyin üstü kapalıdır. Tatmin olmama konusuna dönersek ; cevapları bulduğumuzu düşünelim ve bizi iknâ etmediğini, oldukça mantıksız bir sonuca ulaştığımızı. İşin ucunda daha büyük bir bunalıma sürüklenmek de olabilir. Bu nedenle bu soruları hayatımızda beynimizi kullanıp düşünmemizi sağlayan, arkadaş ortamında farklı bakış açıları yakalayabileceğimiz sohbet konuları olarak görmek daha iyi olabilir. içine düşürüp bizi boğan bunalıma sokan ve hayattan soyutlaştıran bir konuma getirmemeliyiz cevap arayışı içinde iken. Tabi bu benim görüşüm ve benimle aynı düşünceyi paylaşmayanlar varsa da saygı duyarım.
dediğin gibi bu öyle bir derin konu ki kafayı yedirtir. Bunları konuşup bir beyin fırtınası yapmak isterdim birileriyle ama gel gör ki maalesef küçük bir beyin esintisi yapacak bir çevrem bile yok. O yüzden kendi kendime düşünüyorum hep.
3 sonraki yanıtı göster
Bu yorum görüntülenemiyor
İnsanoğlu bir hiç olmaktansa acılı sancılı bir hayatta olmayı dahi yeğler.
- “Ben neden böyleyim?” diye sormak manasız. Kendi varlığımızın sebebi kendimiz değiliz. Domates mavi olsaydı, bu sefer de neden kırmızı değil diye sorulurdu.
-“Neden hiçliğin tatlı uykusundan bu varoluş çölüne atıldım?” hiçliğin tatlı bir uyku olduğunu söylemek makul değil. Hiçlikte acı da yok, zevk de yok, dolayısıyla tanımlanacak tecrübe de yok.
- “Türlü acılardan yapılma bu hayata fikrim alınmadan gelmek zorunda mıydım?” belki isyan etmeye hakkın var ama itiraza yok. Akıbet ödülü olan yaratıcıya kavuşma ve cennet bu isyana da ket vursun diye var. Haketmeğin halde birisinin çıkarıp uzattığı bin lirayı havada kapmak gibi, haketmediğimiz bu varoluş da büyük bir nimet.
- “Neden seks, güç, beğenilme ve şöhret gibi hazların kölesi olunmayacak ve herkesin mutlu olduğu alternatif bir evren var olmadı da yemek yemenin bile bir zorunluluk olduğu bu evren var oldu?” mutluluk nedir? Mutluluğun ne olduğunu biliyor musun? Hiçbir acının çabanın ihtiyaç ve acziyetin olmadığı bir evrende nefes almanın mutluluk getireceğine bu kadar emin olma bence.
- “Madem ki günün birinde güneş de yok olacak, herhangi bir şey için çabalamanın ne anlamı var?” Akşama acıkacaksın, sabaha acıkacaksın, kahvaltıya yemeğe ne gerek var? İçindeki can havli doğası, istemesen de seni buna sürüklüyor. Ve çabalamamakta samimi isen, yangın çıktığı halde yataktan kalkmayan tembeller hastanesindeki 2 hasta hikayesindeki gibi, kendini felç etmen lazım. Halbuki top patlayınca iftar edeceksin :)
Bu çizim kime ait acaba?
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.