Bu bilinçliliğin başkalarıyla aramıza soktuğu mesafe, dışımızın başkalarına kendi gözlerimize göründüğü gibi görünmediğini anladığımızda bir kez daha büyür.Evler,ağaçlar,yıldızlar gibi görmeyiz insanları.Onları,belli bir biçimde karşılama ve böylece kendi içimizin bir parçası yapma beklentisiyle görürüz.