Vardığımda çok geçti; korkunç komplonuz çok başarılı olmuştu; Madame de Franval’i ölüm halinde buldum... Oh, Monsieur, ne aşağılık, ne iğrenç bir hainlik, fakat sefil durumunuz beni duygulandırdı, daha fazla suçlarınızı yüzünüze vurmaktan kaçınacağım. Size her şeyi anlatmama izin verin. Eugénie manzaraya dayanmaktan acizdi ve ben geldiğimde bir gözyaşı seli ve acı hıçkırıklarla pişmanlığını dışarı vurmuştu bile... Oh, Monsieur, bu değişik sahnenin korkunç etkisini size nasıl tasvir edebilirim? Sancılar içinde kıvranmaktan şekil değiştirmiş karınız ölüyordu... Doğanın iyileştirdiği Eugénie korkunç çığlıklar atıyor, suçunu itiraf ediyor, ölmek için dua ediyor, kendini öldürmek istiyor, sırasıyla yalvardığı kişilerin ayaklarına kapanıyor, kendini annesinin göğsüne kenetliyor, umutsuzca onu kendi nefesiyle canlandımaya, gözyaşlarıyla ısıtmaya, pişmanlık gösterisiyle duygulandırmaya çalışıyordu; Valmor’a vardığımda gözüme çarpan kasvetli sahne böyleydi Monsieur.
Sayfa 68Kitabı okudu
·
38 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.