Son bulmayı umuyorum. Üzüldüğümde, kaygıya kapıldığımda -ki hep kaygıya kapılırım- kendi kendime diyorum ki: Kurtuluş her an yok oluş, ölüm biçiminde gelebilecekken neden kaygıya kapılıyorsun ki? Ölüme yakın olduğuma göre, her an ölebileceğime göre, neden bir sürü şey için kaygıya kapılayım ki? Benim aradığım mutlak karanlık değil; çünkü ne de olsa karanlık da bir şeydir. Hayır, benim istediğim unutulmak - ve elbette unutulacağım. Zamanla her şey unutulacak.
Sayfa 31 - Can Yayınları
·
118 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.