Gönderi

ben başkasının yalnızlığı olsaydım geceden başka sebep aramazdım şiire, bir anı çıkarırdım sefere, adı: ikindi treni ve ilk istasyonda indirirdim bütün kelimeleri iki bilet alırdım, biri gölgem için biri kendime 'gece benim mesleğim', ona kalbimle çalışırken yalnızlığımı bir anıdan önleyecek kadar ince bir mektup pulunu terk ederdi, ben utanırdım beklenmek güzelken kim gider hemen bilmezdim yalnızlık kimin ve bu anı neden daha trene binmeden, nereye, ne ikimizden bir yolculuk çıkar ne de bir şiir ikindimizden ben başkasının yalnızlığı olsaydım bir anı olurdum kendinden başka kimseyi terk edemeyen
Sayfa 81
·
63 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.