Yok, hayır, beni gözetlediğiniz yerde değilim; buradayım ve gülerek sizlere bakıyorum. Ne yani? Bütün tehlikelerine rağmen içinde gezineceğim labirenti -biraz titrek bir elle- hazırlamadan, başım eğik, büyük bir inatçılıkla bunca sıkıntılı ve bunca zevkli bir işe, yazmaya koyulduğumu mu sanıyorsunuz; öyle bir labirent ki bu, sözümü oraya akıtabilir, yeraltından ulaşacak kaynakları ona sunabilir, kendisinden çok ötelere sızdırabilir, mecrasını kısaltacak ve biçimlendirecek kodları arayıp ona verebilirim; öyle bir labirent ki bu, orada kaybolabilir ve bir daha asla karşılaşmayacağım insanların gözlerine görünebilirim sonunda. Kuşkusuz benim gibi, kendi yüzünü sonsuza dek yitirmek için yazan birden çok insan vardır. Bana, kim olduğumu sormayın ve hep aynı kalmamı beklemeyin benden; bu medeni ahlaktır; nüfus kağıtlarını o ahlak çekip çevirir. Hiç olmazsa yazı yazarken rahat bıraksınlar bizi.
·
11 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.