“Buradan kaçmamız lazım. Seni seçtim çünkü sen farklısın, Japon’sun bir kere akıllı adamsın. Güçlerimizi birleştirerek kolayca dünyaya dönebiliriz.”
Yoksam bu Distopya’dan başka türlü çıkacağımı zannetmiyorum muhakkak bir Japon’un tavsiyesine ihtiyacım olacak öyle ki son zamanlarda böylesine içine çekildiğim başka bir kitap hatırlamıyorum. (Zorlasam hatırlarım da çok kurcalamayın kitabı övüyorum işte) Doğrusu bu incelemeyi iki türlü ele almayı planlıyorum. İlkinde kitabın hakkını teslim edeceğim, ikincisinde ise sitem edeceğim belki biraz da eleştiririm çok güvenmiyorum kendime.
Kitabın kurgusu olağanüstü yani eserimiz, temellerini bütünüyle hayal dünyasıyla inşa etmesine mukabil üst katlara çıkıldıkça zemini asla sallanmıyor. Hoş temelleri sağlam bir bilim kurgunun okuru içine çekmemesi hatta kendini beğendirmemesi düşünülemez. Temeller sağlam, kurgu güzel ve atmosferi de okurun zihninde iyice oluşturdu ise; okur da gelir kitaba methiyeler dizer.
Kitabın kurgusuyla ilintili olarak genel anlamda hoşuma giden yanları belirtmek istiyorum. Yazarımız kitabın başlarında çokça ucu açık olaylara ve düşüncelere zemin hazırlıyor hem de kitabın sonuna değin devam ettiriyor bu muğlaklığı. 
Metin T. Hocamın bahsettiği Çehov’un Tüfengi mevzusu; İshiguro bolca tüfeği gösteriyor. Esasen kitabın sonunda bu patlatma olayını ne derece şiddetli yapıyor derseniz, okurun beklentisine göre değişir derim. Beni tatmin etti.
Şimdi gelelim eleştiri faslına; Nobel almış bir yazarı okumanın öncesi tatlı bir heyecan yaşadım ve çok olağan bir vaziyetle beklentilerimi de biraz yükselttim. Lakin Nobelli yazarımızın yazım dili karşısında hayal kırıklığına uğradım. Zannetmiyorum ki çevirinin büyük bir etkisi olsun. Sadece ben değil başta https://1000kitap.com/HakanS Hocam da dahil çoğu okur 
Kazuo Ishiguro ’nun dilinden muzdarip olmuşlar.
Hazır konu buraya gelmişken okuma serüvenlerimin başınlangıcından söz bahsi açayım. Şimdileri yerin dibine soktuğum önceleri çok sevdiğim sonraları ise okumayı hiç düşünmediğim 
Elif Şafak ile başlamıştı bu yolculuk. Esasen o zamanlar kız arkadaşıma okusun diye gururla götürürdüm kitaplarını. Sonra 
Ahmet Ümit vardı kitaplarının sayfalarında boş boş dolandırırdı beni canı sağ olsun. Eğri oturup doğru konuşmak gerek; tamam şu anki okur profilim ile beni tatmin etmiyor olabilir ama okumaya yeni başlayan okurlar için ciddi anlamda bulunmaz bir nimet olduğunu itiraf etmek zorundayım. Düşünsenize yeni başlamışsınız kitap okumaya ve ortamlarda “Moruk geçen bir kitap okudum beşşüz sayfa!” diye hava atıyorsunuz, ortam zaten sığır dolu, onlar da hayretler ediyor nasıl olur bu mümkün müdür diye. İşte böyle böyle bir de bakmışsınız ki; Herman Hesseler, Robert Musiller, Elias Cannettiler efendime ne söyleyeyim Bilge Karasular okuyan bir okur olmuşsunuz. Tam da bu sebeple Elif Şafak etkinliği yapmayan etkinlikmatörleri kınıyorum.
Yorumumu özellikle filmini izlemeden yaptım ki sadece kitaba özel olsun diye, sevgili 
Muzaffer Akar Abime çokça teşekkür ediyorum bu güzel kitapla bizleri buluşturduğu için. Toplantımıza gelemeyecek olanlara da tavsiye ederim. Herkese keyifli okumalar dileyerek burada bırakayım.
··
607 görüntüleme
Kitabı yorumlamak zor, zorluğu okuyacaklara ip ucu vermeden bunu yapmakta. Toplantı güzel geçecek tahminim. Benim de böyle bir ödülüm olsa bu yazara ve Murakami'ye bu ödülden verirdim, nedenini toplantıda konuşuruz. Elif Şafak'la derdini anladım da Ahmet Ümit'i de kattı işe. Beyoğlunun En Güzel Abisi romanı bana göre çok güzel oldu ve yazar birikimini gösterdi.
Haklısın abi, şu an o kadar çok kişi başladı ki okumaya, spoiler vermemek adına çok yüzeysel değindim. Esasen kurgusu zengin olduğu için içeriği ile alakalı da bir şeyler yazmak lazım gelirdi ama bu seferde toplantı da konuşacak bir şey kalmıyor.
Millet uyanık inceleme bile yapmıyor da toplantıya saklıyor düşüncelerini. :)
Elif Şafak'a değinmemin sebebi de bütünüyle sen içindi abi. Toplantı da biraz çıkışmıştın hatırlarsan. :)
Bu yorum görüntülenemiyor
Bu yorum görüntülenemiyor
Nedir peki Metin T.'nin bahsettiği? Ben de bir kitabını okuyup çok etkilenmemiştim. Teşekkürler inceleme için.
"ünlü rus yazar çehov'un bu isimle bilinen kuralıdır.
kural şöyle ;
eğer birinci perde açıldığında duvarda bir tüfek asılı duruyorsa...
veya oyunculardan birisinin belinde tabanca görülüyorsa...
o tüfek patlamalı, o tabanca kullanılmalı, yoksa seyirci şaşırır.
uluslararası ilişkiler ve politik durumlardaki silahlı caydırıcılık/müdehale örneklerinde de kullanılan bir ifadedir.
bizim silahlı dizilerde bolca kullanılan "aga o silah belden çıktı mı ateşleyeceksin" benzeri bir motto."
Sanırım 
Günden Kalanlar ı da okuyacağım. Kurgusu çok güzeldi bir tane daha deneyeceğim.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.