Gülerek, sohbet eden bir insan kalabalığının ortasında ben kendimi arıyordum,
İçimdeki o yitik insanı arıyordum.
Sayfa 36 - Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları 11.BasımKitabı okudu
··
495 görüntüleme
Bir kez kendini bulmus olan kişinin bu yeryüzünde yetirecek bir şeyi yoktur artık ve bir kez kendi icindeki insani anlamıs olan bütün insanları anlar.
ileriki sayfalardan küçük bir alıntıda benden size efendim :)
Alıntımdan daha güzel bir alıntı paylaştığınız için teşekkür ederim efendim :)
Eğer nasıl biri olduğumu bilseydiniz, şu anda beni selamlarken yüzünüzde gördüğüm o tatlı, dostane gülümseme kim bilir nasıl donup kalırdı dudaklarınızın kıyısında! Vereceğim selamı bir çamur lekesini silkeler gibi öfkeyle küçümseyerek elinizin tersiyle geri çevirirdiniz. Ama daha siz beni dışlayamadan ben sizi dışladım, bugün öğleden sonra, benim de bir parçası olduğum o soğuk, kemikleşmiş dünyanızın dışına fırlattım kendimi, pistonların üstünde duygusuzca kayan ve kendi etrafında kibirle dönen o büyük mekanizmada sessizce çalışan bir çarktım ben de. Hiç bilmediğim bir uçurumun içine düştüm, yine de o bir saatin içinde sizin aranızda geçirdiğim kaskatı yıllardan çok daha canlı hissettim kendimi. Size ait değilim artık, içinizden biri değilim, ama yükseklerde ama diplerde dışınızda bir yerlerdeyim, fakat asla ve asla sizin burjuva refahınızın düz kumsallarında değilim artık. İlk kez iyiliğin ve kötülüğün insanın içinde yaratabileceği haz adına ne varsa hepsini hissettim, fakat benim nerelere vardığımı asla bilemeyeceksiniz, beni asla tanıyamayacaksınız; Ey siz İnsanlar, siz benim sırrımı nereden bileceksiniz!
Bu yorum görüntülenemiyor
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.