Muzaffer Akar bir yorumu yanıtladı.
Biraz kafamızı dağıtalım mi? Gündem karışık, insanlar stresli, ekonomi.... seçimler...vatan haini!... “şu”cu-“bu”cu... ohooo say say bitmez! İşte bunlardan sebep, nasılsa iş olacağına varır deyip olacağına varmışlardan söz edelim biraz. Son zamanlarda çok güzel öykü denemeleri okuduk sitede ya hep hüzünlendik, bakalım gülümseyebilecek miyiz?
Siz
··
250 görüntüleme
Öne Çıkan Yorum
Hay Allah, dayak ha! Şimdilerde nasıl bilmem ama, bizim zamanımızda da ve özellikle yaşadığımız semtlerde çok modaydı. Moda olunca uyuyorduk biz de. Çok biriktirdim ben de, sonra satıp ticarete girdim. Sermaye yanlış olunca battık tabii:)))
Senin demirci ustası ticarette de ustaymış ya. :))) Ben şeyi anlayamadım, şu taze manda bokunun betona yapışmasını. Allah yüzüne bakmış da seni mindere yapıştırmışlar :))))))
Yine eskilere götürdün Muzafferim, kalemine sağlık.
Abi onun iki metreden betona düşmesini düşün yayılmasını da pek tabi. Elin kızı bir savurmayan adamı öyle yapıştırıp yayıyo mindere.
Bu yorum görüntülenemiyor
:))) Akşamım keyiflendi sayende Muzaffer. Var ol! VHS kaset dedin beni benden aldın:) Gerçi ben hep belgesel kasetleri alırdım, döğüş möğüş hiç anlamam o işlerden:))
Tabi tabi bilirim. Selamlar, bebişe de ayrıca selamlar öpücükler.
1 sonraki yanıtı göster
Şairin dediği gibi, bir kalbiniz vardır onu tanıyınız. Tanıyınız ki yaşayalım bir ömür insan kalarak. Kalbi güzel okur arkadaşım, mutlu ettiniz. Hem de öyle, böyle değil kahkaha atarcasına...
Kendimi bildim bileli aksiyonu bol ister dizi olsun, ister film seyretmeye bayılırım. Malum o yıllar, karate furyası bizim evi de sarmıştı. Biz iki kardeşiz. Benden üç yaş büyük bir abim var. Abim kursa yazılarak, bir zaman sonra siyah kuşağa geçti. O zamanlar abisine gıpta ile bakan, beni bir görseniz!... Akla zarar. Bir heves, bir istek ki sormayın. Olmaz, böyle şey... Kıvıra kıvıra abimin giysilerini giymeler mi, istemezsiniz yoksa o siyah kemeri üç dört defa belime dolamalar mı! Boy yok, endam yok! Kısacası ufak tefek, çelimsiz bir varlık. Karate öğrense ne olur, öğrenmese ne olur, dedirten cinsten. Ama ben öğrenmesem olur mu, olmaz tabii... İllaki ben de öğreneceğim.
Dedim ki, aileme ben de kursa gitmek istiyorum. Ama, beni takan yok! Bir ağıt yaktım ki, hem de ne ağıt. Mahalle çınladı. Ama yok, gene kimse tınlamadı. Bir gün artık ağlamaktan gözlerim şişmiş, zavallı rahmetli babam, " Kızım sen yapamazsın, zorlu çalışmanın (Abimden aşina oldukları için, biliyorlar. ) üstesinden kalkamazsın, hem hadi kalktın diyelim, mesafe de çok uzak (Evimiz ile kursun arası otuz km.) abin gibi sen her gün o yola tahammül edemezsin." dedi ve son noktayı koydu. Böylece benim karate öğrenme hayalim de, başlamadan ulaşım engeline takılarak son bulmuş oldu.
Sevgili eşiniz ve biricik kızınızla mutluluğunuz daim olsun, Muzaffer Bey.
Selam ve kucak dolusu sevgilerimle...
Sevgi ve selamlar bizden efendim, mutlu huzurlu günleriniz olsun.
Hocam :) bütün kalelerime bayraklar çektiniz şu an :)) muhteşem olmuş )) döner döner okurum ben bunu :)))
Teşekkür ederim Hocam, estağfurullah efendim, azıcık gülelim diye şeettim. :)) iyi ki varsınız efendim.
1 sonraki yanıtı göster
Hocam yazlıklarınızı ara ara gelip okuyorum yazdıklarınızdan tecrübe akıyor ben 2000 den sonra dünyayı anlamaya başladım ama eminim ki yazının içindeki çoğu duyguları hepimiz yaşamışızdır kendi aile büyüklerimin anılarını heyecanla dinlediğim günlerdeki gibi okudum yazınızı. Çok güzel. Ellerinize sağlık. Başka anılarınızda mutlaka vardır elbette. Vakti gelince aynı burda olduğu dinlemek isteriz. :)
Bu yorum görüntülenemiyor
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.