William Golding - Sineklerin Tanrısı İncelemesi
Hiçbir korkuya benzemez “Kaybetme Korkusu!” diyerek başlamak istiyorum bugünkü incelememe.
> Bugün gene birlikteyiz ve 
William Golding’in kült eserlerden birisi olan 
Sineklerin Tanrısı’nı ele almak istiyorum. Okumuş olduğum bu güzel eseri, elimden geldiğince değerlendirmeye ve ufak tefek dokunuşlar ile dilimin döndüğü kadarıyla size anlatmaya, tanıtmaya çalışacağım. Şimdiden söyleyeyim: çayınız, kahveniz, kekiniz, böreğiniz hazır mı? Bizde beleş değil ve 1Ke’nin Millet Kıraathanesi’ne hoş geldiniz sevgili dostlar. :)
> William Golding'in kızı Judy Golding Carver: “ Babam basit kararlara asla güvenmezdi ve bu romanı ile hukukun üstünlüğünün önemini vurgulamak istediğini ve insanların yaşamakta olduğu duygu karmaşıklığına dikkat çektiğini ifade ederdi. Ve ayrıca David Shariatmadari’nin kitaba dair yorumunda, babamın, ‛Sineklerin Tanrısı’ romanına ithafen: ‛William Golding, erkeklerin doğası gereği küçük şeytanlar olduğunu göstermeye çalıştı’ " demiştir.
> Şiddetli geçen bir savaşın ortasında, Britanya'dan bir grup öğrenciyi tahliye etmekte olan bir uçak vurularak ıssız, tropik bir adaya düşer. Hikâyemiz burada, mavi gök kubbenin altında, altın sarısı kumların olduğu bir sahilde başlar. Düşen uçaktan mucizevi bir şekilde sağ kurtulan başkahramanlarımızdan Ralph ve Piggy, sahilde biraz ileride işlerine yarayacak bir şey keşfederler. Piggy, keşfettikleri bu şey ile ilgilenirken, kendilerinin bu kaza sonrası bulundukları yerde yalnız olmadıklarını anlarlar ve işler gitgide daha da garip bir hal almaya başlar. Adada sağ kalanlar kumsalda toplandıkça, bunların hepsinin irili ufaklı, belli yaş grubunda çocuklar olduklarını anlayacak ve kısa süre içerisinde, bu sağ kalanların düzeni hâkim kılmak adına bir lider seçmelerine ve kurtuluş için bir yol bulma çabalarına şahit olacağız.
> Merak içerisinde okumakta olduğumuz bu hikâyemizdeki çocukların bulundukları ortama kısa süre içerisinde ayak uydurmalarına, adadaki keşiflerine ve bu adadan kurtuluş için neler yapmaları gerektiğine dâhil olacağız. Hiç ummadığımız bir şekilde, bu çocukların güneş ışığından ve Piggy'nin gözlük camlarından faydalanarak ateş yaktıklarını okuyacak ve çocuksu dikkatsizliklerinin nelere sebep olabileceğini göreceğiz. Bu anlık dikkatsizliğin ve dikkatsizlik sonrasındaki olaylar zincirinin devamında, gruptaki en genç çocuklardan birisin ortadan kayboluşunu ve muhtemelen ölümle sonuçlanabilecek bir hadiseyi üzülerek okuyacağız. Ama çocuk her yerde çocuktur ve çocuklar yetişkinlerin olmadığı bir dünyanın, hayatın tadını çıkarır ve adada geçmekte olan zamanın çoğunu suda sıçramak ve oyun oynamakla geçirirler. Tüm bu rahatlığa rağmen grup üyelerinden Ralph, grubun ikaz ateşini için çaba sarf edilmesi ve barınabilmek için kulübe inşa etmelerinin gerekliliğine dikkat çekmektedir. Avcılık ve yiyecek temini için görevlendirilmiş olan grup yaban avında başarısız kalınca, grup lideri Jack, avlanma eylemiyle giderek daha fazla meşgul olur ve adada, görevleri tayin edilmiş gruplar arasında gitgide bir huzursuzluk baş göstermeye başlar. (Daha fazla spoiler vermemek adına burada içeriğe dur diyorum.)
> Nobel Edebiyat Ödüllü İngiliz romancı William Golding'in, 1954 yılında kaleme aldığı alegorik romanı Sineklerin Tanrısı'ndaki çocuklar başlangıçta, demokratik bir toplum yaratmada oldukça iyi ve takdire şayan bir birliktelik örneği sergilerler. Kurallar ve bir örgütlenme sistemini iyi geliştiren çocukların demokratik olarak seçmiş oldukları bir liderleri bile vardır ve seçilmiş lider diğer bireyleri “kurallara” riayet etmeleri için uyarır, çünkü “kurallar, toplum olarak düzen adına sahip olduğumuz tek şeydir”. Kuralların olmadığı yerde “Kaos” hâkimdir ve kargaşa ile birlikte büyük felaketlerde kapıda beklemektedir. Ancak “uygarlık” dürtüsü olarak onlara öncü olacak yetişkinler olmadan çocuklar gitgide şiddete başvurmaya meyilli hale gelirler ve vahşileşmeye başlarlar. Bu roman bağlamında, erkeklerin kaosu yaşama hikâyeleri, insanoğlunun doğası gereği, temelden vahşi olduğunun bir göstergesidir. Unutmayalım ki: kitapta da okuyacağımız üzere, kıt kaynaklar üzerindeki rekabetin, insanları nasıl da düşmanlığa götürebileceğini az çok hepimiz tahmin edebiliyor ve yaşamakta olduğumuz bu dünyada, insanların menfaatleri doğrultusunda ve ortak sorunları olduğunda kolektif işbirliği yaptıklarını biliyoruz.
> Bir an için yeniden küçük bir çocuk gibi düşünün ve bir sabah uyanıp, yapayalnız kaldığınızı anlasanız ne yapardınız? Etrafınızda sadece belli yaş grubunda çocuklar olsa ve yetişkinleri bulamasanız ne yapardınız? Nasıl hayatta kalırdınız? Bir çocuk aklı ile diğer çocuklarla kolektif bir çalışma yapabilir misiniz? Birbirinizin hayatını kurtarmaya çabalar mısınız yoksa savaşmaya ve sadece güçlü olanların hayatta kalmasına mı izin verisiniz?
> İşte bunlar William Golding'in "Sineklerin Tanrısı" adlı romanında, biz okurlara dolaylı anlatımlar ile sorulan sorulardır. Yukarıda da bahsettiğim üzere, roman, bir uçak kazasında hayatta kalan ve daha sonra bir adada yaşam mücadelesi vermeye mecbur olan bir grup çocuğun trajik hikâyesini anlatıyor. Ve bu roman boyunca çocukların duyguları değişime uğruyor, birbirlerine açılıyorlar ve en sonunda kendi aralarında bir güç savaşına giriyorlar. Sineklerin Tanrısı biz okurlara masumiyet, medeniyet ve gücün etkileri hakkında birçok sorular sormaktadır ve her insanın içinde, doğasında bulunan olası kötülük potansiyelini sembolize etmektedir.
"Ralph 'masumiyetin sonu' ve "insan kalbinin karanlığı" için ağlar."
Yazar hakkında
> William Golding 19 Eylül 1911'de Cornwall, İngiltere'de doğdu. Babası bir matematik öğretmenidir, annesi kadın hakları hareketine dâhildir. Golding, her ne kadar lüks bir evde ve iyi şartlar altında yaşasa da, aile bireylerinin iletişimi aile içinde zayıftır. Golding'in annesi ilerleyen zamanda Noel'i her zaman farklı odalarda kutladıklarını ifade eder. Golding iyi bir eğitim alır. Biyografisini ele alan John Carey'e göre, kendisi 16 yaşındayken, 13 yaşındaki bir kız çocuğuna tecavüz etmeye yeltenen bir genç olarak bu "canavarca" eylemden çok utandığı ifade etmiştir. Bknz: sabah.com.tr/yasam/2009/08/1... İlerleyen bir zamanda kendisi: “Çocukluk büyüyen bir hastalıktır” diyecektir. Oxford Brasenose College'da Golding ilk önce doğa bilimleri okur, ancak, ileriki bir zamanda İngiliz edebiyatına ilgi duyar ve bu bölüme ağırlık verir. 1934'te ilk şiir kitabı yayımlanır. Mezun olduktan sonra, Ann Brookfield ile evlenir, 1939'da İngilizce ve felsefe öğretmeni olarak Salisbury’de (Bishops Wordsworth school’da) göreve başlar. II. Dünya Savaşı'nın başlamasından kısa bir süre sonra Golding, gönüllü olarak donanmaya katılır. Savaştaki beş yıl boyunca, insanın içsel iyiliğine olan inancını yitirir ve yaşamış olduğu bu derin, ruhsal hadisenin sonraki edebi yaşamını şekillendirecek bir gelişme olduğu düşünülmüştür. 1945'te eski okuluna geri döner ve birkaç yayıncı tarafından reddedildikten sonra, 1954’te ona edebi ün kazandıracak olan romanı “Sineklerin Tanrısı”nı ve sonrasında da diğer eserlerini kaleme alır. Kaleme almış olduğu edebi eserlerinin kendisine olan maddi getirisini göz önüne alan ve bu getiri ile rahat bir yaşam sürebileceğini düşünen Golding, 1961 yılında öğretmenlik hizmetinden istifa eder. Rites of Passage adlı kitabı ile 1980 yılında Man Booker ödülünü alan yazar daha sonra, 1983 yılında edebiyat hayatındaki çalışmaları nedeniyle Nobel ödülünü de aldı ve 1988 yılında Sir (şövalye) unvanının sahibi oldu. Bundan beş yıl sonra, 19 Haziran 1993'te Cornwall'daki evinde kalp yetmezliğinden öldü.
“Sineklerin Tanrısı bir çocuk kitabı da değildir. 
Hamlet’i sadece bir öç alma tragedyası ya da 
Moby Dick’yı sadece bir balina avı öyküsü saymak ne denli yanlışsa, Sineklerin Tanrısı’nı da çocuklar için yazılmış bir serüven romanı saymak o denli yanlıştır.”
Şimdiden keyifli okumalar dilerim arkadaşlar.
Bir sonraki kitap yorumu ve değerlendirmesin de görüşmek dileğiyle. Esen kalınız!
~ A.Y. ~
··
642 görüntüleme
Acaba ben ne zaman böyle incelemeler yazacağım 🤨 tebrikler çok güzel olmuş kitabı okumak için sabırsızlanıyorum🤗
Çok teşekkür ederim https://1000kitap.com/Tubim inşallah en kısa zamanda senin de güzel şeylere imza atabilmen dileğiyle. :)
Kendime not: Sağ salim eve varınca oku :D
Hayırdır bajım, nerelerdesin gene? :)
5 sonraki yanıtı göster
Okuyacaklarımın arasındaydi Sineklerin Tanrısı kitabı incelenmen sayesinde okudum Ademm...:))
Bir an için yeniden küçük bir çocuk gibi düşünün ve bir sabah uyanıp yapayalnız kaldığınızı anlasanız ne yapardınız ??
Eline Kalemine eline sağlık arkadşım...👏👏👌🌿
Sesim soluğum çıkmasa da, buralarda sizleri başıboş bıraktım sanmayasınız. Gözüm üzerinizde ve sessiz modda takipteyim! İnceleme yazıyorum ve senin yorumunu şimdi gördüm. :))
Konuya renk kattığın için ben teşekkür ederim, hemşire. Ben şimdi bir bardak, hafif sütlü, şekerli Nescafé yudumlarken, edebiyatın etkileyici ve çekici iç dünyasına akacağım. Siz de burada fazla ortalığı dağıtmayın, gebertirim vallahi! Sonra toparlaması zor oluyor. 😄😄😄
3 sonraki yanıtı göster
Bu yorum görüntülenemiyor
Kitap şu an elimde ve hâlâ okuyorum, incelemeleri kitaptan sonra okumayı seviyorum genelde ama senin kitap hakkında inceleme yazdığını görünce okumadan geçmek istemedim. Eline sağlık 💃🏽
Günaydın, efenim. Güzel yorumun için çok teşekkür ederim. Keyifle olsun ve bitimi sonrasında görüşünü merak ediyorum. 😊😊😊
4 sonraki yanıtı göster
Etkileyici bir hikayeydi .Okuyunca bir kez daha hak veriyorsunuz Tolstoy ‘a.”Bozulduğu zaman insandan daha korkunç bir yaratık yoktur”...Çocuk bile olsa .
Evet, benim içinde güzel bir deneyimdi bu eser. Bu ve okumakta olduğum 
Peynir ve Kurtlar ve daha bir kaç eser daha var. Hepsi benim için ölmeden okunması gerekenler arasındaydı ve çok sevdiğim bir kişisel gelişim uzmanının önerisi sayesinde notlarım arasında yerlerini aldılar. Ben de şimdilik sıraya göre okuyorum.
Yorumunuz için teşekkür ederim. Saygılar.
Bilinen yanlislardan biri de bu kitabı çocuk kitabı olarak atfetmek.İncelemene sağlık Adem abi.
Yorumun ile eşlik ettiğin ve bilgilendirme paylaşımında bulunduğun için ben teşekkür ederim Yunus kardeşim. Saygı ve sevgiler dilerim. :))
2 sonraki yanıtı göster
Bu yorum görüntülenemiyor
Adem abicim "GENE" ben işten eve dönerken inceleme paylaşmış:))
Kitabın konusunu çok net bilmiyordum ama çocuklu bir hikâye olarak aklımda kalmış. Okurken dikkatimi çekti bu kitaptan esinlenerek bir dizi (Lost) bir de kitap serisi (Labirent) ortaya çıkıyor. Baya kült bir esermiş, bu kadarını beklemiyordum:))
Etrafta hiç büyüklerin olmadığı, sadece çocuklardan oluşan bir topluluk.. Başta düşününce harika geliyor, çocuklar saftır, kötülük görmezlerse öğrenemezler falan. Ama
çocuk kendisi gibi çocukları otorite olarak tanımaz. İnsanın özünde olan kötülükten başka bir de bu anlaşılıyor sanki eserden. İlk başta bir düzen kurulsa da devamlılığının sağlanamaması apaçık gösteriyor çocukların ne kadar maymun iştahlı ve tez canlı olduğunu, bir de ileri görüşlülük gibi bir yetiye sahip olmadıklarını. Yazar fazla karamsarmış eh bunu da savaş görmüş biri olmasına bağlıyorum. Merakım arttı kitaba karşı:)
Güzel yorumun için çok teşekkür ederim Gamzeciğim. Evet, az çok anlattığın gibi ve seninde okumanı tavsiye ederim. Keyif alacağına ve yer yer kızacağına eminim. Ama oku derim. :))
2 sonraki yanıtı göster
Çok güzel detaylı bir inceleme olmuş.. Kaleminize sağlık
Çok teşekkür ederim Anna. Akşamın güzellikler içinde geçsin. :)
2 sonraki yanıtı göster
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.