"Ey kulların zerre miktar hayır ve şer âmellerine karşılık hazırlayan hakiki mâbud! Numan kulunu ateşin azabından ve ona yakınlaştıran ayrılık ve hicap sebeplerinden koruyup kurtar.O'nu engin rahmetinle vuslat sarayına dahil et, Ya Rab!"
Sayfa 131 - Semerkand YayınlarıKitabı okudu
··
35 görüntüleme
Bu dua, İbnül Kuveyt adında bir zattan nakledilmiştir.
Bir gece yatsı namazında, bulundukları caminin imamı;
Zilzâl Suresi'nden, "Yer sarsıldığında..." mealinde ki Ayet-i Kerime'yi okudu.İmam-ı Azam Hazretleri çok müteessir bir halde, derin nefesler alarak tefekkür ediyordu, ben de kandil çok az bir süre yetecek kadar kaldığından kandili söndürmeden camiden çıktım.Sabah geldiğimde İmam-ı Azam Hazretleri hâlâ dua halinde idi ve birkaç dakika daha yetebilecek kandil hâlâ ilk tutuşturulmuş gibi hararetle yanıyordu.Yanına yaklaştım ve ağlayarak bu duayı okuduğunu duydum...
Gecelerini ibâdet ile geçiren Ebû Hanife Hazretleri ve haşyetle tir tir titreyen yüreği...
Bu rahatlığı, namazları bile ucu ucuna kılan telaşı, kalbe inmeyen niyazı, ne ile izah etmeli...Ey nefsim...
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.