Item: Karamazov Kardeşler
Rating: 10 puan verdi
Author: Homeless

Homeless

@semptomania

23 Nisan 2020 19:20

1025 syf.

10/10 puan verdi

Profesyonel bir hasta

YAŞA, VAR OL KARAMAZOV! Adın çıkmış Karamazov'a! İnmez soyluya. Mujiklerin dilinde bile kötü anılır Karamazov adı. Şanın iyisi kötüsü olur mu? Oluyormuş, darağacının, sürgünün, kodesin, psikolojik çöküntülerin tadı damağına erişince anlaşılıyormuş. Masumiyetin, doğruluğun canı cehenneme, hele olaylar silsilesi birbirine uygunsa kanıtların da işlerliği o yöne kayıyorsa, katil kim ortada! Suçlu muhakkak kötülüğüyle nam salmış biri olmalıdır. Roman, iyi ve kötü arasındaki çizgilerin ve herkesin insanlığa olan inancının test edildiği bir dünyayı çağrıştırıyor. Dostoyevski romanına konu ettiği olayı yaşanmış ya da yaşanması mümkün bir olaymış gibi ele alır. Hatta öyle yeri gelir ki bu olayların yaşandığına dair kesin bir algı bile oluşur içimizde. Şu ana kadar okuduğum kitaplarında verilmek istenen mesajlar bağışlanmak ve vicdan muhasebesi üzerine kurulu varoluşçuluktur. Olay suç ve suçlar işleyen insanın etrafında başlar, sonra onun suçu neden işlediğini irdeleriz, sonra psikolojik anlamda baş ve yan karakterleri inceleme kısmı başlar. Roman ilerledikçe önümüze birçok karakter çıkar bu karakterler muhakkak bize tanıtılır, gözümüzde o karakterin bir yapısı oluşur. Yalnızca karakterler değil bir meyhane, memur odası, çiftlik, inek. Genel anlamda bunların üzerinde kısa da olsa durulur. İnsancıklar kitabında mektuplaşma üzerinden birbirlerini hayatta tutmaya çalışan iki insan profilini görmüştük, Öteki kitabında insanın iki kişilik üzerinden nasıl tutunmaya çalıştığını, Suç ve Ceza'da ise o an kendi içinde kabul gören bir cinayetin daha sonra insanı nasıl gıdım gıdım erittiğini, insanın asıl mahkemesinin kolluk kuvveti zoruyla hakim önüne çıkarıldığı mahkeme olmadığına şahit olmuştuk. Peki Karamazov Kardeşler bize ne anlatıyor? İlk olarak Dostoyevski karakterleri ve aileyi öyle cümlelerle anlatmış ki Karamazov'luk yapılan tüm olumsuz işlerin önüne çekilen perde niteliğinde. Baba Fyodor Pavloviç'ten doğan kötülük zamanla evlatların arasında da yayılarak insanların kaderine sirayet ediyor. Bir kitaba başlarken o kitabın yaşanmış bir olaya dayanıp dayanmadığına bakın. Kitap boyunca bir kurguyu mu yoksa yaşanmışlığı mı okuyorsunuz bu epey önem arz ediyor. Peki kitaba konu iş bu olaylar yaşanmış mı? Kısmen gerçek. Dostoyevski hayatını ve fikirlerini tamamen değiştiren Sibirya sürgünü sırasında tanıştığı bir adamın babasını öldürmesini unutamıyor olsa gerek tüm romanın kaderi bu olay üzerinden ilerliyor. Gerçekçilik kısmına ek yapılacak diğer bir husussa romanın herkes tarafından sevilen, sayılan Alyoşa'nın Dostoyevski'nin 3 yaşında ölen oğlu ile aynı ismi taşıması. Benzerlikler bu kadarla mı sınırlı kalıyor? Aslında Dostoyevski'nin dine ve din adamlarına olan yaklaşımını, Amerika ve Avrupa hakkındaki görüşlerini karakterler üzerinden yansıttığından üst perdeden bu gerçekliği de yakalamış oluyoruz. Dostoyevski diğer romanlarında olduğu gibi kendini tamamen kendini saklamıyor, karakterler üzerinden fikrini empoze etmeyi başarıyor. Her yazar elbet kendinden, fikirlerinden bir şeyler katar yazdıklarına ancak söz konusu Dostoyevski olunca bunu daha derin ve yoğun hissediyor okur. DİN Dostoyevski'nin sürgünden sonra dine olan yaklaşımının değiştiği ve yaşam şeklini de büsbütün olmasa da değiştirdiğini okuduk, öğrendik. Bu kitabında da din kavramı o kadar çok işleniyor ki bir başlık olarak açmasam olmazdı. Oğul Alyoşa'nın kilise yaşamı sürmesi, kendine rehber olarak edindiği Zosima'nın ona verdiği öğütler, İvan'ın tanrıtanımazlığı (tam olarak olmasa da) savunması, iyi ya da kötü tüm karakterlerin Tanrı, İsa ve Hristiyanlık üçlüsünden biri olmadan cümle kurmaması, işte tüm bu hususlar aslında Dostoyevski'nin yaşamının son demlerinde din ile nasıl iç içe olduğunu ve cümlelerinden yaşamına kadar nasıl sirayet ettiğinin göstergesi. Bunu Bir Yazarın Günlüğü kitabında da çok net görmüştüm. Bir diğer önemli husus da İvan'ın anlattığı Büyük Engizisyoncu hikayesinin antitezini sonraki bölümde ölüm döşeğindeki Staretz Zosima'nın vermesi. Resmen soru-cevap şeklinde ilerleyen bir süreç. Öyle bir kitap ki, okuyan ateist, deist, agnostik, nihilist, dindar, yarı dindar olsa da kapağı kapattığında yüzümde ''ne güzel bir kitap okudum ben''in tebessümünü bırakacaktır. Öncelikle "çoğunlukla" tamamen öznel olan bu kitap, dinden başka hiçbir şeyden bahsetmiyor. (!) Büyük Engizisyon Mahkemesi'nin monologu, Staretz Zossima'nın konuşmaları gibi, o kadar kesin, o kadar güçlü ve o kadar güzel ki, Haiti cumhurbaşkanlığı sarayında yaşanan 7.0 büyüklüğündeki deprem kadar yıkıcı! DİPNOT: İlyuşa'nın arkadaşı bilgiç Kolya'nın çok değil birkaç ay önce gündemimizi epey meşgul eden Atakan ile benzerlik göstermesi. Hatta neredeyse aynı diyebilirim. Yaşamın ilk çeyreğinde çok okuyan olarak çok da bildiğini ispata girişen bir çocuğun yaşadığı kimlik karmaşasının en temiz örneği olabilir. Karamazov Kardeşler her şeydir. Bir polisiye kitabı (Ahmet Ümit ve Grange hayranları için), bir deneme kitabı (Montaigne ve Camus hayranları için), insan ruhunun titiz bir şekilde incelenmesi (Dostoyevski hayranları için) umut ve hayal kırıklıklarının da payıyla belki de Dostoyevski sosyalistleri hiç ama hiç sevmiyor! Savcı İppolit Kiriloviç'in tahliller, durum değerlendirmesi ve psikolojik anlamda cinayetin tüm ihtimallerini karşılaştırmalı anlatımı cidden muazzamdı. Okurken çok büyük keyif aldım. Olayı savcıdan dinledikten sonra katilin kim olduğunu bildiğim halde ona hak vermemek elde değildi. Ancak aklıma takılan bir konu oldu savcı hem iddia makamı hem savunma. 1800'lü yılların Çarlık Rusya'sında aleni bir şekilde bazen hakarete, bazen de Karamazov ailesinin iç yapısına ilişkin şahsi yorumlar getirmeyi ihmal etmiyor. Adalet adına hareket edilebilir ama hakaret edilemez. Garip bir durumdu. Diğer yandan Rusya'nın en ünlü avukatının savunması da tribüne oynmanın ve demagojinin en naçizane örneklerindendi. Elinde çok zayıf materyaller olmasına rağmen tavşandan şapka çıkardı. İşe yaradı mı? Okuyun ve görün. Game Of Thrones gibi kitabın içindeki karakterlerin türleri, türevleri, karmaşaları o kadar çok ve yoğundu ki yarım kalmışlık hissi sardı. 1025 sayfa kitabın bir an için sıkmadı, bir an için ayrıntıların içinde kendimi boğulmuş hissetmedim. Şibumi kitabında mağara bölümü vardır mesela muazzam bir kitap olmasına rağmen o bölüm beni neredeyse boğmuştu, çoğu kitap bana bunu yaşattı. Ancak Karamazov Kardeşler bırakın o sıkıntıyı eksik kalmışlığıyla beni hayal kırıklığına uğrattı. Sorular, sorular aklımdaki sorular, aklımda bir kenarda, şimdi soruların cevabını verin bana: Mitya'nın akıbeti, İvan'ın akıbeti, Alyoşa? Tüm bunlar öyle yarım kaldı ki! Belki ömrü yetse bunun devamını yazardı Dostoyevski, kim bilir. Oğuz Atay gibi Dostoyevski de en önemli saydığı kitabını yazarken gözlerini yummuş. O sebeple en değer verdiği kitap olarak Karamazov Kardeşler kaldı geriye. Çoğu kitleye göre dünyanın en iyi kitabı ünvanına sahip Karamazov Kardeşler. Ya sizce? Suç ve Ceza'nın önüne geçebilmiştir bu kitap. Bence bir :) Sevgiler, saygılar, iyi okumalar :) SPOİLER: Kısaca Karamazov Kardeşler, kendime not: 19. yüzyıl Rusya'sında Tanrı'nın, özgür iradenin ve ahlakın etik tartışmalarına derinden giren tutkulu bir felsefi roman. Modernleşen bir Rusya'ya karşı kurulan inanç, şüphe ve akılla ilgili manevi mücadelelerin karmaşık bir draması. iyi ve kötü arasındaki çizgilerin ve herkesin insanlığa olan inancının test edildiği bir dünya. Karamazov kötülüğün nam salmış hali. youtube.com/watch?v=Hp4Aanx...

Karamazov KardeşlerFyodor Dostoyevski · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 202334,5bin okunma

··1 alıntı·

1.798 görüntüleme

emine

@emrchngr ·

01 Mayıs 2020 15:21

Nefis bir inceleme olmuş 👌 Gerçekten bu kadar güzel bir inceleme olabilirdi. Kitabı tekrar okumuş gibi hissettim. Beni etkileyen cümleler, bölümler tek tek gözümün önünden geçti..

Homeless

@semptomania ·

01 Mayıs 2020 17:45

Böyle bir etki hissettirmesi yani kitabı tekrar size anımsatması mutlu etti. Teşekkür ederim:)

Semih Doğan

@muaddib ·

24 Nisan 2020 13:44

Etkinliği yapılıp okunması gereken bir kitap. Sizin de bahsetmiş olduğunuz gibi, kimilerine göre dünyanın en iyi kitabı oalrak niteleniyor, hatta birçok kitaba veya filme de ilham kaynağı olduğu belirtiliyor. Ben de henüz göze alıp okuyabilmiş değilim. Fakat incelemeniz birkaç adım daha yaklaştırdı :) Elinize sağlık.

4 önceki yanıtı göster

Homeless

@semptomania ·

24 Nisan 2020 17:39

Avukat ile savcının atışması muazzamdı, özellikle o kısım bile heyecanlandırmalı:)) şimdiden keyifli okumalar.

Zeynep

@Ihatemonday ·

23 Nisan 2020 19:33

Muazzam bir inceleme. Çalıntı mı dedim ilk okurken :)

Homeless

@semptomania ·

23 Nisan 2020 20:31

Beğenmene sevindim, duygular Dostoyevski'den. O sebeple çalıntı olabilir :)

Sezen B.

@yasmin25 ·

23 Nisan 2020 19:39

İnsanın doğasını, ruhunu Dostoyevski kadar kavramış ve bunu kelimelere dökmüş başka bir yazar daha tanımıyorum. Karamazov Kardeşler, Suç ve ceza ve Yeraltından Notlar benim için birbirinden ayırt edemeyeceğim dev eserler niteliğinde. Sayfa sayısı çok olmasına rağmen sıkılmadan her kelimesini kaçırtmadan kendini okutturuyor gerçekten. İyi ki Dosto gibi bir yazar dünyamızdan geçmiş. Bu arada böyle güzel bir esere hakkını verebilecek dolu dolu bir inceleme olmuş. Emeğine sağlık. :)

Homeless

@semptomania ·

23 Nisan 2020 20:33

Freud'ların, Nietzsche'lerin altyapısıdır Dostoyevski:) edebiyatın namusu bile diyebilirim. Teşekkür ederim yorumun için.

Selman Ç.

@Seladam ·

04 Mayıs 2020 00:16

Kitabı yeni bitridim. İnceleme yazabilir miyim bilmiyorum ama yorumu buraya bırakmak istedim :) Öncelilke incelemeniz çok güzel olmuş onu belirteyim.

Öteki kitabından sonra bu romanı okudum gayet güzel oldu benim için. Büyük Engizisyoncu bölümünde aklıma Öteki kitabı geldi. Karşılıklı sorgulamalar, hesaplaşmalar... Ne muazzam bir bölümdü. Sırf o bölümü dönüp dönüp okumak gerekiyor. Şöyle de bir kitap gördüm bakmak lazım.

Büyük Engizisyoncu Bunun dışında zaten Dostoyevski okuyanlar biliyor karakterleri nasıl en ince ayrıntısına kadar tahlil ettiğini. Burada da bazen anlattığı karakteri çok seviyoruz, sonra öyle bir şey yapıyor ki nefret ediyoruz. İnsanın tüm çelişkilerini gözler önüne seriyor. Mahkeme bölümünde de savcının ve avukatın anlatımlarında da suçlu sürekli yer değiştiriyordu :) Karar vermek güç. Ve dediğiniz gibi, bana göre de eksik kaldı bu roman. Böyle bitmemeliydi. Gerçi suçlunun kim olduğunu söylüyor ama yine de suçlunun kim olduğuna karar verecek olan bizim vicdanlarımızdır. Emeğinize sağlık. Not: Karamazov Kardeşler Tolstoy'un evini terk ettiğinde yanına aldığı kitap olarak geçiyormuş. Bir not daha: Çoğu kitleye göre dünyanın en iyi kitabı ünvanına sahip yazmışsınız ben bunun yanına

Sefiller (2 Cilt Takım)'i de koyuyorum. Tabii hepsinden önce

Don Quijote (2 Cilt Takım) vardı :))

Homeless

@semptomania ·

04 Mayıs 2020 09:32

Öncelikle yorumunuz için teşekkür ederim. Özellikle not kısmı için. Çünkü Tolstoy ile Dostoyevski arasında olanlar daima ilgimi çekiyor. Aynı dönemin, aynı coğrafyanın iki dehası nedense birbirleriyle iletişime geçmiyorlar ve sanki birbirlerinden haberleri yokmuçşasına davranıyorlar. (Birbirlerine ithafları da oldukça az) Büyük Engizisyoncu kısmını değerli kılan kısımların en başında Dostoyevski'nin özellikle sürgünden sonra Cemil Meriç tadında bir dindarlığının olması geliyor. Acımasızca eleştiriyor. Diğer yandan da dini lider Zosima'yla bu tezine antitez sunuyor. Muazzam adam gerçekten. O kısmı okurken içimden hep Dostoyevski is Dostoyevski dedim :) Bu arada dönüp ileride okumak için o kısmı word'e ayrı bir şekilde kaydettim. Acaba bu yorumunuzda geçen kitap orada geçen kısım mı? Olur mu olur yayınevleri sahtekarlıkta sınır tanımıyor. Mahkeme bölümünde beni en çok şaşırtan kısım savcının konuşma tarzı ve olaya yaklaşımıydı. Sonuçta adaleti temsille yetkili birinin neredeyse kişiselliğe varan söylemleri garipti. Hem Mitya'nın suçluluğu da tam olarak kanıtlanmış değildi. Ee? Şüpheden her zaman sanık yararlanır ve suç sabit oluncaya dek her şüpheli masumdur. Biz olayın ne olduğunu perde arkasından bilenler olarak belki böyle konuşuyoruz ancak hukuk her zaman böyle işlemiştir. (!) Dünyanın en iyi kitabı tartışmasında maalesef Don Quijote kısmında eksiğim. Hatta onu sırf anlamlandırabilmek için mitleri araştırmaya, anlamaya çalışıyorum. Hugo ve Sefiller ne kadar da değerli olsa da Karamazov'u taze okumanın etkisiyle midir bilmiyorum şimdilik en tepeye bu eser çıktı. İyi okumalar dilerim :)

3 sonraki yanıtı göster