How I Met Your Hercai
YouTube kitap kanalımda Sümeyye Koç'u ve Hercai kitabını okumadan ölebilirsiniz dedim: ytbe.one/2Ia6xxuNANg
Belaya hazır olun, hem de çifte belaya,
Dünyayı yozlaşmaktan korumak için,
Tüm okurları kendi yayınevleri altında toplayana,
Başkası adına utanmayı yıldızlara sıçratana kadar...
Hercai, Sümeyye Koç...
Cringe Edebiyat Takımı her zaman ışık hızında hareket eder.
Ya Epsilon Yayınevi'ne itaat edin ya da teslim olun...
1000kitap'ta 620000 gösterim sayısıyla okurlar tarafından en çok görüntülenen kitaplardan biri olan ve bu sayıyla birlikte Tokat, Zonguldak, Kütahya ve Çanakkale gibi pek çok ilimizin nüfusunu ve Oğuz Atay'ın bütün kitaplarının toplam gösterim sayısını tek başına geçen bir kitaba konuk oluyoruz bugün, toplaşın...
Aslında bu incelemede farklı bir şey yapacağız arkadaşlar. Çünkü bugüne kadar başkası adına hep beraber utandığımız ve insanları çayla, Mevlana'yla, semaverlerle ve semazenlerle kandıran 
Elif Gibi Sevmek 1, 
Posta Kutusundaki Mızıka ve 
Sabah Uykum gibi kitaplardan çok daha masum bir kitap var karşımızda, onun adı: Hercai!
Yunan mitolojisini en kötü kullanan milletlerden biri olduğumuzu biliyorsunuz. Mesela Hercai kitabı da Yunan alfabesindeki bir harf olan Epsilon Yayınevi'nden basılmış. Yani Pegasus, Olympos ve Epsilon gibi Yunanlara ait olan şeyleri en kötü kullanan millet olarak bir tek bu yayınevlerini Yunanistan'a iteleyemiyoruz. Bu da bizim ayıbımız olsun... Neyse, biz yazara ve kitaba geçelim.
Sanat tarihi okuyup mezun olduktan sonra ülkesinin işsizlik istatistiğine katkı sağlayacağını bilen genç yazarımız, gelecekte tanzim kuyruklarına girmeyi hiç istemeyen Sümeyye Koç'tur. Bir gün bir kitap yazma kararı alır. Hatta sayın Koç, bunun üstüne: "Yazmaya yeteneğim olduğunu Hercai’ye kadar fark etmedim." der. Hatta kitap yazılıp yayımlandıktan sonra da şunları söyler:
"Herkesin dilinde, elinde Hercai var. Bindiğim otobüslerde birkaç kez, insanların benim hakkımda, Hercai hakkında konuştuklarına şahit oldum."
Valla ben bugüne dek o kadar otobüse bindim, o kadar kişiyle konuştum... Kimsenin dilinde ya da elinde Hercai yoktu. Epsilon Yayınevi'nin istihbarat bölümü, halkın içinden Hercai kitabının verilerini toplamak için bir ajanlık faaliyeti mi başlattı anlamış değilim. Sanırım bir yerlerde insanlara mavi hap-kırmızı hap sorusu gibi Suç ve Ceza mı Hercai mi sorusu soruluyor. Deep Web'in internet dünyasında daha büyük yer kaplaması gibi biz de edebiyat dünyasının Deep Web'i olan Hercai kitabını okuyanları göremiyoruz belli ki...
Tipik bir ikizler burcu erkeği olma özelliğindeki dengesiz Miran, intikam arayışındadır, bunun için Reyyan'ı kafalamak ister. Neredeyse her gün Reyyan'ı "send nude" minvalindeki davranışlarıyla etkisi altına almaya çalışan Miran, Reyyan'dan sürekli "evlenmeden olmaz" cevabını ala ala fıttırmaya başlar. Hatta kitabın başında da düşmanı Joker'den intikam almaya çalışan Batman'ın Gotham City'nin gökyüzüne kendi logosunu yansıtması gibi şunları der:
"Andım olsun ki, adımı ezberleyecek bu şehir. Benden çaldığı ne varsa, söke söke, acıta acıta geri alacağım!” (s. 9)
Olay örgüsünün Afrika modeli saç örgüsünden daha karışık olmadığı bu kitapta tabii ki de her zamanki gibi hatunların efendi adam yerine p*ç olanı tercih etmesi vardır. Azat bir köşeden Reyyan'a bakarken, genetik üstünlüğünün keyfini çıkaran Miran, Karadeniz'in rengi misali mavi gözleriyle Reyyan'ın kalbini çoktan kazanmıştır.
Şimdi, kitabın konusu dışında birkaç şeyden bahsetmem gerek. Bu kitaba 4 puan verdim, peki neden 4 puan verdim? Çünkü bu kitap insanları çayla, muhafazakar edebiyatıyla ya da semazenlerle kandırmaya çalışmıyor. Kendi içinde insanların gayet de kulağa mantıklı gelen ilişkilerinden oluşan düz bir aşk hikayesi. O yüzden Posta Kutusundaki Mızıka, Elif Gibi Sevmek, Sabah Uykum, Fakat Müzeyyen Bu Derin Bir Tutku gibi kitaplara 1-2 puan falan vermişken Hercai kitabına 4 puan vermek, benden beklemediğiniz bir şey olduğunu bildiğim halde doğal bir puanlama olacak. Çünkü insanları kandıran ve kalplerini boşaltan bahsettiğim diğer kitaplardansa bu kitabın öyle bir amacı yok, bu kitap diğerlerinden çok daha masum.
Yazarın gelişmeye çok açık olduğunu düşünüyorum aslında. Fakat sadece 10 sayfada anlatılabilecek bir hikayenin 432 sayfada anlatılması, belki "sınavda kağıdımı dolu göstermek istiyorum"culuğuna yorulabilir. Ayrıca böyle dümdüz bir hikayeden, daha şimdiden 40 bölüm dizi yapmak da bence Hollywood'un bizi kıskanması gereken bir ticari meta örneği diyebiliriz. How I Met Your Mother'daki Robin-Ted-Barney üçlüsünün Reyyan-Miran-Azat üçlüsünden öğreneceği çok şeyin olduğunu düşünüyorum.
Son bir sitemim, yazarın bir röportajında dediği şu sözler üzerine:
"Popülerlik gelip geçici bir şey aslında, esas kalıcı olan yaptığımız işler, bıraktığımız eserler. Maddi anlamda da epey rahatladım. Hayallerimi gerçekleştirebilecek paraya sahibim."
Maddi anlamda epey rahatlayan Sümeyye Koç'a karşılık, Oğuz Atay'ın 1000kitap'taki 7 kitabının toplam gösterim sayısının tek bir Hercai kitabının gösterim sayısına erişememiş olması, Robert Musil, Tolstoy ve Ahmet Hamdi Tanpınar gibi yazarların açlık ve borçlar içinde ölmesi de biz okurların ayıbı olsun.
Bu yorum görüntülenemiyor
Güzel bir yazı olmuş. Özellikle "kitabın sahibini" yerden yere vurmaktan öte daha seviyeli ve objektif açıklamalar yapmışsınız. En önemlisi vakit ayırıp okumuşsunuz.
Dediğiniz gibi bu kişi daha genç ve birçok şeyden, özellikle edebi zenginlikten, yoksun. Ortaya bir kitap çıkarmış ve aşırı ilgi görmüş. Bu da onun kendisini "yazar" olarak düşünmesine sebep olmuş. Bilmedikleri şey:
Kişi kitap çıkardığında yazar olmaz. Kitap, eğer edebi değeri yüksekse, uzun yıllar okunur ve toplumdaki yerini kalıcı hale getirirse size "yazarlık" vasfını bağışlar.
Edebi kalitede belli bir standardı yakalamak için de "birikim" her şeyden önemlidir. İyi bir okur olmak, Türk ve Dünya Edebiyatinda yer edinmiş belli başlı eserleri okumuş ve özümsemiş olmak. Belki farklı sanat dallarından beslenmiş olmak, ortaya koyacağınız eserin de kalitesini belirler. En azından (sizin de dediğiniz gibi) 10 sayfalık konuyu 400 sayfaya yaymamış olursunuz.
Belki de Hercai gibi kitapları okuyarak en büyük zararı yine bu genç "yazarlara" veriyoruz. Çünkü onlar okundukca başarılı olduklarını zannederek kendilerini geliştirmeden yazmaya devam ediyorlar. Eser seçimi konusunda da seçici olmak bu yüzden şart...
Nedense bu dönemde edebi zenginlikten yoksun olanlar maddi zenginlikten yoksun olmuyor. Tanpınar’ın son dönemlerini borçlar içinde geçirmesi ve değerinin sonradan daha çok anlaşılması çok canımı sıkıyor. Amacımız belki de bu kitapların incelemelerine giren okurların profillerimize girip başka nitelikli yazarlarla tanışacak olmaları... Umarım öyle de olur.
Yazar bu incelemeyi okudu mu. Merak konusu
Umarım okur ve kendini geliştirilebilecek detaylar bulabilir
Bu yorum görüntülenemiyor
Daha fazla katılamazdım
#70743998 sanırım abi bu durum cok yaşanıyor
pek çoğumuz pek çok kitabı rafa kaldırmakla yetiniyoruz, keşke kıymetlerini daha çok bilebilsek
"YAZAR" demissiniz buna kesinlikle katılmıyorum tek bir kitapla tabi ici boş iki kapak arasında yüzlerce boş sayfa olan bir kitapla ünlenmiş olan ne anlattığı belli olmayan (( sizde yazmışsıniz 40 sayfalık konuyu 400 sayfaya sığdırmış)) birine "YAZAR" vasfını yakıştırmak ne kadar doğru... Ayrıca 4 puan vermenize çok üzüldüm.
Valla Elif Şafaklar, Livaneliler falan yazarsa Sümeyye Koç da gayet bir yazardır... Zira bunlar arasında pek fark yok, dediğim gibi yazarı gelişime açık görüyorum artık gelişip gelişmemesi kendi bileceği iş
Siz pek okuyan görmemişsiniz fakat tanıdığım felsefe mezunu öğretmenin öğrencilerine "muhteşem mutlaka okumalısınız" dediğine şahit oldum.Aynı zamanda bahsettiğim öğretmenin "Devlet"i okuduğuna da şahit oldum:D Merak ettiğim kısım bizdeki boşluğun popülaritesi diğer ülkelerde de mevcut mu?
Miran ve Reyyan’ın devlet görevlileri olduğu bir devlet ütopyası istiyor sanırım, aklıma başka bişi gelmedi
2 sonraki yanıtı göster
İncelemenizdeki tespitler harika kaleminize sağlık ✒️Keyifle okudum👍
zamanınızı ayırdığınız için teşekkür ederim hanımefendi
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.