Yıllar sonra ilk defa, bir güne yalnız bir kadın olarak başlayacaktı. Bunca zaman boyunca, fark etmeden "biz" e o kadar alışmıştı ki, "ben" diye bir şey olduğunu unutmuştu. Daha da kötüsü, bu sabah karşısına çıkan "ben", korkak, güvensiz, ne yapacağını bilmeyen, zavallı biriydi. Bu kadını tanımıyordu; demek ki ruhu bile duymadan, içinde böyle bir mahluk büyütmüştü. Farkına varmadan değişmiş, bilmediği korkular, yeni öncelikler edinmişti. İnsanın beklenmedik bir şekilde kendisiyle karşılaşması, karanlıkta bir yabancıyla karşılaşmasından daha ürkütücüydü.
Sayfa 89 - Remzi Yayınevi
·
2 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.