Öne Çıkan Yorum
Gerçekçi kitaba gerçekçi inceleme. Laf kalabalığı yok, süsleme yok, abartı yok. O yıllardan bu yıllara, bilgiye erişim bu kadar kolayken, ne kadar az yol alınmış değil mi? Hatta teknoloji ile beraber gericiliğin yayılması, karanlığın çökmesi hız kazanmış. Makalların umudu varmış biz de o da yok. 10 sene oldum kitabı okuyalı şimdi tekrar okumuş gibi oldum.
Aradan 70 yıl geçmiş ne kadar ileri gittik sorusu bir muamma.. Kesinlikle Makal ve arkadaşları umudun adıdır. Onların mücadelesini okuyunca birey olarak ne kadar zayıf kaldığımı hep anımsarım. Ruhları şad olsun...
Toplumcu gerçekçi yazarlar olmasa, köyde yaşayanlar dışında, sanırım köylünün çektiği çile asla bilinmeyecek. İncelemen sayesinde bir yazarı daha öğrendim. Tabi o da, her doğru yazanlar gibi dokuz köyden kovulmakla kalmamış bir de içeri atılmış. Doğruları yazmanın her dönem sakıncalı olduğunu bir kez daha öğrendik. Bu arada kızım da Denizli'de okuyor. İlk gün fakülte bahçesinde, herkesin eline tutuşturulan broşürler aklıma geldi. Özellikle yalnız gelen öğrencilere yaklaşıp bizim yurt iyi ve ucuzdur diyenleri çok duyduk. Kimisi onlarla gitti, kimisi güle güle dedi. Ama bir şekilde kandırılan öğrenciler çok. Büyükler kandırılabiliyorsa, 17, 18 yaşındaki öğrencilerin kandırılmsı gayet normal. Emeğine sağlık, yine her zamanki gibi çok ayrıntılı bir inceleme olmuş.
Teşekkür ederim Hocam. Denizli güzel bir kent lakin benim okuduğum yıllarda cemaat yapılanması en üst noktadaydı. O broşür mevzularına şahit oldum. Bu gençlerin onlara mecbur bırakılması asıl sorun.. Mahmut Makal'ın bu eseri çok önemlidir. Bundan sonra Bozkırdaki Kıvılcım eseri gelir benim için tavsiye ederim.
1 sonraki yanıtı göster
Kalemine sağlık. Bu güzel incelemene o kadar güzel yorumlar gelmiş ki artık ben ne söylesem tekrar olacak.
Emeğine sağlık. Tanıştırdın beni Mahmut Makal ile, ellerin dert görmesin...
Az önce bitirdim ya kitabı ahir ömrümde 4 aycık yaptığım vekil öğretmenlik geldi aklıma. Görev yaptığım zaman felaket kar yağmıştı belediyeliğe. Çocuklarım geldi gözümün önüne. İkinci sınıflar minicikler ne soba vardı ne bir şey. Kaban eldiven çalışırdık. Zehir gibi zekiydi evlatlarım. Fırsat verirlerde umarım çok iyi yerlerde olur hepsi. Hiç sevmem fotoğraf çekinmeyi tek pişmanlığım onlarla bir kare fotoğrafım yok. Bilemedim atama olacağını. Gerçi iyi ki oldu. Sizin gibi dirsek çürütenlerin yerine bizim gibi alakasız insanlara yaptırıyorlar mesleği. Gerçi ben çok çalıştım. Gelen öğretmen arkadaş da öğrencilerin durumlarının çok iyi olduğunu söyledi. Bu bana yetti vicdanım rahat..
Şu an ağlamaklı yazıyorum. Yazarla tanıştırdın, çok güzel bir kitap okumama sebep oldun. Bir de böyle çok güzel inceleme yazmışsın. Var ol örtmenim 😊🌼
Teşekkür ederim duygusal bir yorum olmuş etkilendim ben de. Umarım daha çok kitapla buluşacağız. :)
1 sonraki yanıtı göster
Bu yorum görüntülenemiyor
Hay Allah! İlk yorumu yazan olma şansını kaçırıp gözünden düşme tehlikesiyle sinir krizleri geçiriyorum şu an.😁😁
Adem, yazdıklarını okumanın güzelliği olmasa senin incelemelerini okumaya bile gerek duymadan beğenirdim. Hakikaten emek veriyorsun.
İçerik üzerine bir şeyler karalamaya gerek duymadım. Aynı yere bakıp, aynı şeyi görüyoruz. Ömrüne sağlık.
(Eklediğin fotoğraflar ayrıca renk katmış incelemeye. 🌼🌼)
Hahaha ilk yorumu yazmadığınız için kırıldım açıkçası :D
Çok teşekkür ederim yorumunuz için. Kesinlikle aynı yere baktığımız için bir şey demenize gerek bile yok.
Fotoğraflar Ara Güler'den. Kitabın yabancı dil baskıları için çekilmişti. Onu da anmış olalım.
Hayatımda herhalde en sık karşilaştığım soru "Hangi köydensin?" sorusudur. Maksat cevap vermek olsun diye köyümü söylerim ama köye dair aklımda kalan tek şey, ben henüz ufakken, abimgille beni köpeklerin kovalamış olmasıdr. Bu açıdan akrabaların deyişiyle "Şeherli çocuğuyum" ben ama şeher Çorum olunca, incelemendeki bazı ülke sorunlarını ucundan kıyısından da olsa hissetmemek elde değil. Bu cehalet veya bilinçli şeklide estirilen cehaletle yetişmiş insanlar... Dündü sanırım, Madımak katliamının yıldönümüydü. Benzer bir olay da Çorum olaylarıdır. Bunun etkileri halen hissediliyor; aile, akraba veya şehir halkı arasındaki sohbetlerde konusu açılınca veya alakasız da olsa tepkiselliğe yansıyarak kendini belli ediyor. Örneğin; bir süre dönercide çalışmıştım. Esnaf dönercisi, bir aile işletiyor; iki kardeş ustalık yapıyorlar. Neyse ben ustaların alevi olduğunu bir sene sonra öğrendim. Keza üniversitedeki arkadaş grubumun yarısının alevi olduğunu ilk dönemin sonlarına doğru öğrenmem gibi. Bana garip geliyordu bir sır gibi kimliğin gizlenmesi ama insan büyüyüp ve okudukça, ülkenin gerçeklerini tanıdıkça o kadar garipsemiyor. Çünkü Mars'ta koloni kurma gibi şeylerin konuşulduğu 2020 senesinde biz hala Alevi insanların uğradığı ayrımcılık sorununu çözememişiz. Böyle çözülmeyen sorunlarımız çok ve işte en mühim bu tarz sorun, incelemende bir devrimin ihtiyac duyulduğunu belirttiğin eğitimimiz! Ben bu tarz bir devrimi, önümüzdeki 50-70 senede beklemiyorum açıkçası. Umarım yanılırım.
Şuna çok güldüm ve hak verdim: "Mehmet Efendi mademki ermişmiş, neden dua edip borcundan kurtulmuyor?" Aklıma tekerlik sandalyede olan ama herkesin de şifa vs aradığı bir şeyh geldi. Adamda gerçekten keramet olsa kendini iyi eder derim her gördüğümde. Bu açıdan hep diyorum yine diyorum devrim, İslam'la yüzleşmeden geçiyor; başka yolu yok. Atatürk'le bunun temeli atıldı ve ilk fitili ateşlendi. Elbet hesaplaşılacak ama önümüzdeki 50-70 senede bunu da beklemiyorum. Sözün kısası yanlış zamanda doğmuşuz :DDD
Kalemine sağlık :)
Çok teşekkür ederim. Çok yanlış zamanda doğduk ona katılıyorum. Daha önce veya sonrası işimize daha fazla yarayabilirdi. Ayrımcılık sorununu çözemeyiz. Çünkü hem din hem ırk olgusu çok yanlış anlaşılıyor bu ülkede. Ben kendim Alevi olmama rağmen ve KYK yurdunda ilk gece ben Aleviyim dememe rağmen Sivas'lı bir arkadaşımın Alevi oluşunu bana söylemesi bir yıl sürdü. Çok trajik bir durum bu.
Şuan freni patlayan kamyon gibi sürükleniyoruz. Artık kişiler uzay çağına adım atıyor biz devlet olarak Sosyal Medya kapatılsın derdindeyiz. Baktığımız yön maalesef uçurum. Yakın bir gelecekten ben de pek bir şey beklemiyorum..
Mahmut Makal köy enstitülü yılları anlatıyor.
youtu.be/Ua5NYWY9Yv8
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.