Gönderi

Kadının ne adı ne de hakkı yok. Sinirlendim yine...
Hikmet, silik sessiz bir çocuktu. İlk günler ben onu oğlan sanmıştım. Oğlan çocukları gibi giyiniyor, saçlarını da oğlanlar gibi kısacık kestiriyor. Çok da zayıf... Üstelik ne oğlanlarla, ne kızlarla arkadaşlık ediyor, içine kapanık bir çocuk. Hikmet adı da hem kız hem oğlan adı... Bigün beden eğitim dersinde öğretmenimiz kızları biyana, oğlanları biyana ayırınca Hikmet kızlar topluluğuna katıldı. Çok şaştım buna önce. Hikmet'in kız olduğunu işte o gün öğrenebildim. Bunun üzerine Hikmet'e ilgim arttı. Geçenlerde bir sabah Hikmet okula pek üzgün geldi. Neye üzüldüğünü sordum. Önce söylemek istemedi. Üsteledim. O zaman, -Doğrusu ben de anlatmak, biraz açılmak istiyorum ama, duyulacak diye çekiniyorum... dedi. Arkadaşlarıma söylemeyeceğime söz verince anlattı. Bunlar sekiz kardeşmiş, sekizi de kız... Oysa Hikmet kimi günler okula ağabeyiyle geliyordu. Bunu söyleyince, -O, benim ağabeyim değil, ablam, dedi, ama erkek kılığında gezdiği için onu herkes erkek sanır. Kardeşlerinin hepside erkek gibi giyinirlermiş. -Niçin? diye sordum. -Çünkü babam öyle istiyor, dedi. -İyi ama, bunda üzülecek ne var? Babası, oğlan çocuğu olmasını çok istermiş.
··
1 görüntüleme
Demet okurunun profil resmi
Sinirlenmemek elde değil.👹
Dora okurunun profil resmi
Bu hikayenin devamı da var. Ama moralim çok bozulduğu için eklemedim o kısımları.
1 sonraki yanıtı göster
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.