“Bu sükûnet dolu dünyada bir başıma sessizce oturunca,
Kalbimin derinliklerindeki cılız umudu hissediyorum.
Düşününce ne karmaşık insan hayatı...
Yine de unutabilir elindeki rahatı.
Bir günün huzuru kucağıma düşüyor beklemezken,
Ve öğreniyorum insan hayatının asıl karmaşıklığını...
Şimdi nereye kaldırayım bu huzuru?
Oysa ait olduğu yer sonsuz gökyüzü...”
Sayfa 82Kitabı okudu
··
16 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.