Hele hele akşamüstlerinin alaca gölgesinde cezaevlerinde insanın içine öyle bir üzünçlü ağırlık çöker ki, anlatılır bir duygu değildir. İşte bu sıra insanın tuttuğu demir parmaklıkları bile dost sandığı ve o dost sandığına, kimselere söyleyemediği gizlerini bile açıklamak için içinin yanıp tutuştuğu bir zamandır.