Sonra ofansif mizah denen bir kavram çıktı karşımıza. Diğerlerinin acıları, yaraları, dezavantajları 140 karakter arasında seri şakalara hammadde oldu. Çünkü fenomen olmak bunu gerektiriyordu. Oysa ironi ne ince bir sanattı, okur olmadan yazar olanların mezbahalarında murdar oldu. Çağın en önemli yetkinliği diye tanımlanan "eleştirel düşünce" ile kuşkusuz bu dibi sıyrılmış vasatlık kastedilmiyordu.
Sayfa 90
··
6 görüntüleme
Çok iyi bir pasaj bu. Anlamlı da aynı zamanda. Sözde fenomenler(ya da elinde telefon olan herkes) her konunun ofansif mizahını yaparlar. (Ofansif mizah yapılır/yapılmaz diye tartışmaya girmiyorum o ayrı konu) Kendilerinin aklına gelmeyen sözde “espirileri” başkalarında görünce birden en büyük duyarcıya dönüşürler. İronik insanevladı :)
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.