Bu bir intihar mektubudur ; " Artık güneşin doğmasını bekleyecek gücüm kalmadı ama siz yine de yeni doğacak güneşi mutlaka bekleyiniz”.
İMZA: ÖLÜMSÜZ ADAM S.ZWEİG Bir kitap bir insana ne yapabilir ki!? Demeyin. 
Montaigne 
Denemeler isimli kitabı 
Stefan Zweig ‘e mezar oluyorsa bu kitaplar bize ne yapmaz ki!? Kitapta dikkatimi çeken bir detay vardı bunu başka bir kitabında daha önce de görmüştüm. 
Yakup Kadri Karaosmanoğlu ‘nın 
Sodom ve Gomore ‘ den tasvirlediği bir bölüm var şuan sayfa sayısını bulamadım... Yabancı yazarlar arasında yazar olabilmek ile yazan olabilmenin arasındaki en yüce farkı Stefan Zweig’te gördüğümü her zaman söyleyeceğim. Bir insan ne kadar mütevazi olabilir derlerse Zweig kadar “olamazlar” diyebilirsiniz kısaca... Rekabet yok, kin yok, yarış yok; eleştiri var, sevgi saygı var, dünyanın haline üzülüp düzeltmek için çaba var. Gogol, Dickens, Balzac’tan verdiği örneklemeler mevcut. Çoğu kitaplara bakın özellikle çağımız yazanlarına.. Ben merkezli bir algıları var. Eleştiriye kapalı... Tavşan dağa küsmüş ama dağın tavşanı çokmuş kalbim hep yitip giden yazarlarda.. Saygıyla sevgiyle rahmet diliyorum her birine... Veda mektubunu her okuduğumda hâlâ ürperirim.
·
74 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.