SÜPÜRGE SESİ
Penceremden, vuslata ermek için karı bekleyen Köse Dağı seyrediyorum. Hüzünlü. Nasıl olmasın ki, aralık ayında bile güneş bağrını yakarken. Üzerinde uçuşan kuşlar ise mutlu ama bir o kadar da şaşkınlar. Dağın ardına geçip geçmemekte tereddüt yaşıyorlar. Farkındalar, doğa ananın yüreğinde ters giden bir şeyler var.
Gözlerim kanatlanıp dağı
··
1.156 görüntüleme
Ahmet Erhan "Anne ben geldim, oğlun, hayırsızın" diyor ya, nerede bir anne hikayesi okusam vefasızlığım gelir aklıma. Senin hikayen de benzer bir etki yaptı. Yüreğine sağlık, çok dokunaklı ve anlamlı bir yazı olmuş.
Acıyı ne kadar gerçekçi, ne de içten anlatmışsınız; okurken yüreğime oturdu, kalkmak bilmedi. Kaleminize sağlık.
Okurken beni çok uzaklara götürdü. O anları tekrar yaşadım. Boğazım düğümlendi. İnsan hangi yaşta olursa olsun annesini kaybetmenin acısı hiçbir zaman geçmiyor. Yaşanılan yürek sızısı her zaman hissediliyor. Annemi son bir kez görememenin üzüntüsü hala içimdedir. Keşke erken gitseydim, derim hep. Hepimiz öyle değil miyiz zaten? Keşke şunu yapsaydım, keşke şunu deseydim. Gidenin ardından hep bir pişmanlık yaşanır. Ama giden gitmiştir artık, son pişmanlık neye yarar? Kalemine sağlık. Her ne kadar kurgu da olsa gerçekleri yazmışsın. Okurken çok duygulandım.
Tam 24 sene önce 16 yaşımdayken kaybettim annemi. O gün bugündür nerede görsem kaçarım bu tür metinlerden. Lakin bundan kaçamadım:) İyi mi yaptım kötü mü yaptım bilmiyorum. Oldukça etkili, duygu yoğunluğu yüksek bir hikaye... Ve ben o dönem ‘anne için okunan seladan’ ve ‘annenin mezarına toprak atmaktan’ da kaçamadım. Her ne kadar bahsettiğin boyuta ben de girmiş olsam da elimdeki kürek fazlasıyla gerçekti...
Ellerine sağlık Kaan... Hüzün de bize ait bir duygu... İnsan her duyguyu tattığı gibi yeri geldiğinde onu da tadabilmeli... Sonra bir iç çekip, hayata kaldığı yerden devam etmeli...
Sağlıcakla kal...
Başın sağolsun. Erken bir yaşta bu ağır kaybı yaşamışsin, bu tarz metinlerden kaçmaya çalışıyor olman bile ağırlığını belli ediyor.
Kesinlikle, hayatta hep mutlu olamayız hatta belki de toplasak mutlu olduğumuz anlar azınlıkta kalır. Haliyle dediğin üzere hüznü de tadabilmeli insan, hatta doya doya yaşamalı ki onu tüketsin ve mutluluklara yer açabilsin.
Beğenmene sevindim, teşekkür ederim. Sen de sağlıcakla kal.:)
1 sonraki yanıtı göster
Bu yorum görüntülenemiyor
Yazını okuyalı birkaç gün oluyor. Ne desem ne yorum yapsam bilemedim. İçime öküz oturdu Kaan. Sağ ol...
Gözünü seveyim bi de mizah yazsana. Sen ne güzel yazarsın şimdi. Yıldım dramdan. Eline, emeğine sağlık..
Kurgu ile gerçek arasında gidip geldim. Arkasından güzel izler bırakan anneler, annelere adanan hikayeler. Annen de sen de çok şanslısınız. Yüreğine sağlık. :)
Şu an duygularımı toparlayıp ifade etmeye çalışıyorum..15 gündür annem ve babamdan uzaktım dün tam bu saatlerde eve geldim ayakkabılarımı çıkarmadan içeri geçtim,baba seni çok özledim gelsene bir sarılalım dedim, sonra anneme seni hiç özlemedim dedim bilerek,oysa o uyuyunca avuçlarından öperim.
Zaten duygusal bir insanım, birkaç damla aktı okurken :D
Çok uzatmayayım, varlığımız-bu kadar hiçken annem ve babam umudum-hayatım.
Yüreğinize sağlık..
Teşekkür ederim. Beğenmene sevindim ama durduk yere ağlattiysam da affola.☺
2 sonraki yanıtı göster
Yarım bardak çay, iki kaşık yemekle başladı içimdeki burukluk okurken. Sade ama etkili bir anlatımınız var.
Son cümleniz boğazıma düğümlendi.
Kaleminize sağlık..
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.