... Dünyada da sevgi vardı fakat hissetmek çok zordu çünkü orada her şeyin adına sevgi deniliyordu; ilginin, kıskançlığın, merakın, öfkenin, korkunun, endişenin ve daha birçok şeyin sevginin yüz değiştirmiş hali olduğu söylenirdi. Her şey hep sevgidendi. Bu nedenle canınız ne kadar yanarsa yansın anlayış göstermeli ve sevildiğiniz için şükretmeliydiniz.
Sayfa 47 - acımasızcaKitabı okudu
Biliyordu ki sevgi sadece sevgiydi, fazladan tek bir cümle bile gereksizdi.
Sayfa 48Kitabı okudu
Dünyada da sevgi vardı fakat hissetmek çok zordu çünkü orada her şeyin adına sevgi deniliyordu; ilginin, kıskançlığın, merakın, öfkenin, korkunun, endişenin ve daha birçok şeyin sevginin yüz değiştirmiş hali olduğu söylenirdi. Her şey hep sevgidendi. Bu nedenle canınız ne kadar yanarsa yansın anlayış göstermeli ve sevildiğiniz için şükretmeliydiniz. Sanki sevgiden sınırlı sayıda üretilmiş de kapanın elinde kalıyormuş gibi bir telaş yaşandığından şükürler zaten hazırdı.
Sayfa 47Kitabı okudu
Eğer ki bir büyüğün gözlerine uzun süre bakarsanız nasıl da yalnız ve nasıl da sıradan hissettiğini anladığınızda kendinizi hissizler diyarında bulurdunuz. Hissizler diyarında oyun yoktu. Sihir yoktu. Merak yoktu. Gizem yoktu. Heyecan yoktu. Nasıl olsundu ? Ev sahipleri ağırlamayı bilmez, ışıkları kapatır evde yoklarmış gibi davranırlardı.
Sayfa 24Kitabı okudu
Tüm gün başkalarını dinlerler, anlamaya çalışırlar, inanırlar, güvenirler, severler bazen kızarlar ve bu şekilde günlerini geçirip bitirirlerdi. Hepsi de başka insanların fikirlerini, hislerini ezbere bilir ama onlara kendilerini sorsanız ya boş gözlerle bakarlar ya da olmak istedikleri kişiyi kendileriymiş gibi anlatırlardı. Bu nedenle insanların içini görmekten başka çareniz yoktu, sözlerine itibar etmek pek zordu.
Sayfa 27Kitabı okudu
Dünyadakiler, ışığı dışarıdan yansıttıklarını düşünseler de hepsinin içinde kocaman bir ışık kaynağı vardı.
Sayfa 5 - CiniusKitabı okudu
O da arkadaşları gibi sonunda sayma hastalığına yakalanmış, arabada etrafı gözlemleyip hayal kurmak yerine, başka arabaları sayarken bulmuştu kendisini. Hatta ağaçları da sayıyordu bazen. Neden her şeyi sayıyordu? Hayal kurmak ne zaman yerini bir şeyleri saymaya bırakmıştı? Sahra kendisi için endişelendi. Ağaçlardan özür diledi, hepsi de eşsizdi. Görmüştü ki saymak değersizleştiriyordu bir şeyleri, beyniniz her şeyden sonsuz kadar var zannedip önemsememeye başlıyordu gördüklerini.
Sayfa 57 - CiniusKitabı okudu
Başkalarının hayalleri üzerimizde ne de komik duruyordu, bunu keşfettiğinden beri kendisine ait olmayan hiçbir hayale elini bile sürmedi, sahibine hep iade etti.
Sayfa 67 - CiniusKitabı okudu