Başkalarının hayalleri üzerimizde ne de komik duruyordu, bunu keşfettiğinden beri kendisine ait olmayan hiçbir hayale elini bile sürmedi, sahibine hep iade etti.
Sayfa 67 - CiniusKitabı okudu
... kalbi hep sihrin ve neşenin büyüsünü aramıştı.
Sayfa 68 - CiniusKitabı okudu
İnsanlar rüzgarları saçlarını dağıtan, bedenlerini üşüten ya da sıcakta serinleten bir şey olarak görürlerdi, Sahra ise onları duyardı.
Sayfa 14 - CiniusKitabı okudu
O da arkadaşları gibi sonunda sayma hastalığına yakalanmış, arabada etrafı gözlemleyip hayal kurmak yerine, başka arabaları sayarken bulmuştu kendisini. Hatta ağaçları da sayıyordu bazen. Neden her şeyi sayıyordu? Hayal kurmak ne zaman yerini bir şeyleri saymaya bırakmıştı? Sahra kendisi için endişelendi. Ağaçlardan özür diledi, hepsi de eşsizdi. Görmüştü ki saymak değersizleştiriyordu bir şeyleri, beyniniz her şeyden sonsuz kadar var zannedip önemsememeye başlıyordu gördüklerini.
Sayfa 57 - CiniusKitabı okudu
Pek kimseler bilmez ama "Önemli İşler Kitabı" kalple iş birliği yapar ve sadece bir maddesi vardır. Eğer ki Sahra'nın kalbi dünyayı unutmuşsa ve canı bahçeye koşmak istiyorsa, kitabın kapağını açıp ilk sayfaya baktığınızda karşılaşacağınız madde şöyle olur:
Madde 1- Bahçeye koşup, kelebeklerle oyun oynamak çok önemlidir.
Sayfa 8 - CiniusKitabı okudu
Acaba bulutların arasında uçmak, denizkızı olmak, yıldızlara hikayeler okumak da önemli sayılıyor mu diye merak etti.
Sayfa 8 - CiniusKitabı okudu
O gün anladı. Bazılarının hayali sadece önemli olmaktı. Acaba neyin önemli olup, neyin önemli olmadığına kim karar veriyordu?
Sayfa 7 - CiniusKitabı okudu
Dünyadakiler, ışığı dışarıdan yansıttıklarını düşünseler de hepsinin içinde kocaman bir ışık kaynağı vardı.
Sayfa 5 - CiniusKitabı okudu
... Dünyada da sevgi vardı fakat hissetmek çok zordu çünkü orada her şeyin adına sevgi deniliyordu; ilginin, kıskançlığın, merakın, öfkenin, korkunun, endişenin ve daha birçok şeyin sevginin yüz değiştirmiş hali olduğu söylenirdi. Her şey hep sevgidendi. Bu nedenle canınız ne kadar yanarsa yansın anlayış göstermeli ve sevildiğiniz için şükretmeliydiniz.
Sayfa 47 - acımasızcaKitabı okudu
Eğer ki bir büyüğün gözlerine uzun süre bakarsanız nasıl da yalnız ve nasıl da sıradan hissettiğini anladığınızda kendinizi hissizler diyarında bulurdunuz. Hissizler diyarında oyun yoktu. Sihir yoktu. Merak yoktu. Gizem yoktu. Heyecan yoktu. Nasıl olsundu ? Ev sahipleri ağırlamayı bilmez, ışıkları kapatır evde yoklarmış gibi davranırlardı.
Sayfa 24Kitabı okudu