Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.31
gözde
gözde
@gozdesm
Öncelikle kitabı ilk okuduğumda Camus’nun felsefesi hakkında çok bir bilgi sahibi değildim. Daha sonra araştırmalar yaptığımda kitabı daha iyi anlayabilme cesaretine sahip oldum ve tüm anlatılanların “saçma” felsefesine bağlandığını anladım. Gerçekten de Camus için dünyanın nimetleri saçmaydı ve sadece bir illüzyondan ibaretti. Annesinin ölümünü büyük bir soğukkanlılıkla karşılayan roman kahramanı bize ölümün bile bir nedensiz bileşenler birikintisi olduğunu kanıtladı. Bu sebeple dünya nimetlerinin ve diğer her şeyin saçma olduğunu, hayatın bir devinim halinde ilerlediğini, bir gün nedensizce biteceğini bize göstermesi açısından ufuk açıcı bir eser olduğunu kabullendim. Varoluş amacını sorgulayan herkese tavsiye ediyorum.
Kendisini, hayatımın bazı dönemlerinde, toplamda dört-beş kez okuduğum kısa bir hikâyedir. Her okuduğumda değişik ruh hallerine sokarak insanı hayrete düşürmektedir. Kolay okunuyor olması ve bir saatlik zaman diliminde bitmesi ile okumakta hiç zorlanmamaya sebep oluyor. Okumaya yeni başlayanlara tavsiye edebilirim. Konusu bakımından hiç sıkmayan, akıcı bir üslupla yazılmış eserdir. Tek başına hayata tutunmaya çalışan Cemile’nin maceraları bizleri mest ediyor. Dediğim gibi, uçta köşede kalmış, hayatımın bir döneminde elimin sıklıkla gittiği kitaplar arasındadır ve herkesin bir şans vermesini sağlamak isterim.
“Yalnız şunu bilmelisin ki, mutluluk ancak namus ve haysiyetini koruduğun sürece vardır.”
Edebiyat teorisyenleri bazı yazarlarla ilgili şu soruyu sormuştur: Yazar, nevrotik olduğu için mi eser verir yoksa eser verdiği için mi nevrotik olur? İşte Sartre bu kategoride değerlendirilebilecek bir yazardır. Çünkü onun hastalığı -bulatısı- eserini yazmaya teşvik etmiş olabilirdi. Sartre, gerçekten de, kendinde bir şeylerin yanlış gittiğini biliyordu fakat anlamını bulabilmek için bu eseri kaleme aldı. Onun zekâsı aynı zamanda bulantısı oldu. Artık diğer insanlar gibi düşünemiyor, hareket edemiyordu. İnsanlardan ve nesnelerden bağlantısı yavaş yavaş kopmuştu. Bu durum akıllara şu tabiri getirdi: Delilik, insanın nesnelerle bağlantısının kopmasıdır. Sartre tam bir deliydi ve eşyaya olan bağlantısı neredeyse yok olmuştu. Örneğin: " Ama beyaz sayfalara bakar bakmaz durakladım. Kâğıtların görünüşü duraklatmıştı beni. Kalemim elimde, bu göz kamaştırıcı kâğıdı seyretmeye koyuldum. Öylesine sert ve uzağı görücü; öylesine burada bulunan bir şeydi ki! Şimdi'den başka bir şey yoktu onda. Üzerine biraz önce yazdığım sözcükler kurumamıştı daha, ama artık benim olmaktan çıkmışlardı." (Syf 145) Burada çok açık ve net bir şekilde, nasıl olduysa, nesneden (kâğıt) kopuşu görülür. Sonra yazar nevrozun -bulantının- onu nasıl sardığını anlatır. Deliliğin onu nasıl sardığını anlatır: "Üşüyorum, bir adım atıyorum, üşüyorum, bir adım, sola dönüyorum, sola dönüyor, sola döndüğünü düşünüyor, deli, deli miyim?" (Syf 154) Sartre, bu dünyaya başka bir gözle bakıyordu her zaman. O yüzden de Sartre'ın bulantısı onun tanınmış bir yazar olmasını sağladı.
Okur Takip Önerileri
Flaubert, eserinde sadece baş kahramanın karakter betimlemesi için (Madame Bovary) beş senesini harcamış bir yazardır. Öyle ki bulunduğu toplumun normlarına uymayan bir karakterin sunuluş şekli ve daha sonrasında romanın yayımlanmasıyla birlikte sırf konusu yüzünden mahkemede yargılanmıştır. Toplumdaki kadınları baştan çıkaracağını düşünerek esere tepki gösteren mahkeme üyeleri olmuştur. Fakat bu ufuk açıcı eser, aslında, insanların yanlış şeyler yaptıktan sonra ki vicdan muhasebesini anlatarak aynı yanılgıları yapmamasını sağlıyordu. Böylelikle eserin büyüklüğünü gösteren etmen yazarın dehası oldu.
Derler ki Freud'un psikanaliz üzerine çalışmalarından çok çok daha önce bu eser psikolojik değer taşımaktaydı. İnsanın zihnini kurcalayan ve derin olanı ortaya çıkaran bu eser, Freud tarafından psikoloji biliminin kuruluşu olarak görülür. Her şeyden önce varlığın ve karşıtların birliğinin en güzel eserini veren Dostoyevski, çağının çok ilerisinde, olayları ve olguları gözlemleyip soğukkanlılıkla eserine yansıtmıştır. Etkili ve herkesin okuması gerektiğini düşündüğüm bir başyapıttır.
Haz ve güzelliğin derin anlamlarını anlatan oldukça kaotik ve şeytanla anlaşılmış gibi yazılan bir başyapıt. Karakterler üzerine düşünülmesi gereken, alt metinle konuşan ve kişilik analizlerinin yoğun anlatımıyla bezenen bir eserdir. Mükemmel, mükemmel ve mükemmeldir.
