hepsi yalanmış meğerse.
tuttuğum eller.
güvendiğim kalpler.
baktığım gözler.
aşık olduğun gülüşler.
ve koca bir yalanın içinde uyutulup durmuş koca bir aptal olan ben.
acınası hâldeydim.
Şiir- Çağdaş İnsan
Bir çığlık karışır havaya suya.
Bir kadın feryadına şahit kulaklar.
Sokaklar çok sırrı bağrında saklar.
Cinnet sarar şehri, ölümler veya.
Şehir uykusunda, duymaz sesleri
Kalpler nasır tutmuş akıllar tutsak.
Merhamet terketmiş,acımak yasak.
Çoktan defeylemiş insan hisleri.
Lambalar açıktır,sönmüş duygular.
Tanınmaz ve bilinmez burda kimseler.
Gözler muhabbetsiz, tutuşmaz eller.
Dinmek nedir bilmiyor dertler kaygılar.
Velhasıl insan var insanlık kayıp.
Suretler yabancı, yüzler yabancı.
Eski dostluklardan duyulmaz sancı.
Selamsız geçişler sayılmaz ayıp.
Bu çağın özeti bundan ibaret.
Tutulacak yeri kalmamış halde.
Maziyi anmadan geçmek hakaret.
Sohbetleri sahte,gülmeler dilde.
Gitmek istediğim yollar,
Dokunmak istediğim eller,
Sarılmak istediğim bedenler,
Öpmek istediğim kalpler,
Bakmak istedim gözler var...
Orada, uzaklarda...
Zaten hep uzaklarda...
Topraklar haşin, zaman ise soğuk ve karanlıktı. Kalpler sinsi ve beyhude, gözler uykulu, bedenler balçıklı ve hazin, eller ise çamurlu ve dermansızdı.
Her zaman parçalanacak kalpler olacak…
Pişmanlıkla dolu gözyaşları, acıyla ağırmış gözler, kayıp aşklar, birbirini arayan eller, unutulmuş rüyalar, yükselen sözler, cevaplanmamış sorular ve çıkış yolu olmayan yollar!
Ve her zaman ruh ikizleri olacak…
Karışık arkadaşlıklar, yarınsız hikayeler, sırtından vuran dostlar, umursamaz kardeşler, acı hatıralar ve acı veren düşünceler!
Ama her zaman gökyüzünde yıldızlar olacak…
Suç ortaklığı anlar, yarışan kalpler, birleşen parmaklar, sevgi dolu bakışlar, sonsuz ilişkiler, sevinç gözyaşları, büyülü gülümsemeler, midelerde pırıltılar, parlayan anılar, birleşen bedenler, yolumuzda melekler, her şeyden daha güçlü arkadaşlar, ebedi aşk ve mutluluk!
Ama her zaman aptallar da olacak…
Diğerlerinden daha çılgın, yüzünde bir gülümseme, iştahlı aptallar, umut dolu, sonuna kadar giden çılgın insanlar… tıpkı benim gibi!
Sayfa 76Kitabı okudu
Batı medeniyeti, dünyanın çocuklarına gözler kamaştıran parlak oyuncaklarla şifasız acılar ve iç yaraları getirdi. Hep birbirine düşman, hayata düşman, ruha düşman yaptığı çocuklarını bu oyuncaklarla avutmak istiyor. Kalpler ve vicdanlar acılarla kıvranırken eller ve gözler cicili bilgili parıltılı eşya ile oyalanmaya çalışılıyor.
Sayfa 161 - Dergah YayınlarıKitabı okudu
Yalanlar Ve Gerçekler
Hepsi yalanmış meğer.
Tuttuğum eller...
Güvendiğim kalpler...
Baktığım gözler...
Aşık olduğum gülüşler...
Koca bir yalanın içinde uyutulup durmuş koca bir aptaldan başka bir şey değildim. Acınası haldeydim.
Sayfa 472 - Güneşi Söndürmem Gerek - Emre GülKitabı okudu
"Hepsi yalanmış meğerse
Tuttuğum eller
Güvendiğim kalpler
Baktığım gözler
Aşık olduğum gülüşler...
Ve koca bir yalanın içinde uyutulup durmuş koca bir aptal olan ben.
Acınası haldeydim."
Sayfa 451Kitabı okudu
Kalpler ve vicdanlar acılarla kıvranırken eller ve gözler cicili bicili parıltılı eşya ile oyalanmaya çalışılıyor.
Sayfa 161Kitabı okudu
İnsan hem aydınlıktır hemde aydınlık
İnsan hem aydınlıktır hemde karanlık
Nasıl da kirlenmiş ruhlar
Kalpler, gözler, eller ve diller
Karanlığa hapsolmuş insanoğlu
Aydınlık sonu gelmez bir zindan da
Kurtuluş ister bir damla aşk
Kirlenmemiş bir kalp, göz, el ve diller
Sonu gelmez bu ızdırabın
Yol yok ne kadar kaçsam
Ne kadar arasam
Hep bir çöküş işte
İnsan hem aydınlıktır hemde karanlık
Yaşarken çoğu zaman karanlıkta
Gelmezsin hiç aklıma
Herşey yabancı ve yalancı olur çünkü
Bir damla yağmur damlasında
Patlar ruhumun en derinlerinde gizlenen özlem
Aydınlık galip gelir o an
O an gelsen sarsan bedenimi
Bir dokunuş ve içten gelen bir öpücük
Öylece durdursan zamanı o an....
Estağfirullah!..
Nuh (a.s.) kavmine, “Rabbinizden bağışlanma dileyin; O, çok bağışlayıcıdır. Bağışlanma dileyin ki üzerinizden bol bol yağmur indirsin. Mallar ve çocuklar vererek sizi desteklesin, size bahçeler versin ve sizin için ırmaklar akıtsın.” (Nuh,10-12) şeklinde seslenmişti.
Hz. Ömer’in (r.a.) yağmur duasına çıktığı zaman bu ayete işaret ederek sadece
Birini severiz… O olmadan yaşamımızın kalanı devam ettirmek zor gelir. O hep yanımızda yakınımızda yaşasa, her şeyin daha güzel olacağını sanırız. Gözler buluşur önce… Sonrasında kalpler ve eller… Dünya bir yana âşık olunan diğer yanadır. Dünya yansa sanki dokunmayacakmış gelir insana… Aradan biraz zaman geçer, siz deyin altı ay, ben diyeyim bir yıl… Derken rüya biter! Unutulan ötelenen dünya ve içindekiler geri gelmeye başlar.
Aşkın bir nedene ihtiyacı yok
Her zaman parçalanacak kalpler olacak…
Pişmanlıkla dolu gözyaşları, acıyla ağırmış gözler, kayıp aşklar, birbirini arayan eller, unutulmuş rüyalar, yükselen sözler, cevaplanmamış sorular ve çıkış yolu olmayan yollar!
Ve her zaman ruh ikizleri olacak…
Karışık arkadaşlıklar, yarınsız hikayeler, sırtından vuran dostlar, umursamaz kardeşler, acı hatıralar ve acı veren düşünceler!
Ama her zaman gökyüzünde yıldızlar olacak…
Suç ortaklığı anlar, yarışan kalpler, birleşen parmaklar, sevgi dolu bakışlar, sonsuz ilişkiler, sevinç gözyaşları, büyülü gülümsemeler, midelerde pırıltılar, parlayan anılar, birleşen bedenler, yolumuzda melekler, her şeyden daha güçlü arkadaşlar, ebedi aşk ve mutluluk!
Ama her zaman aptallar da olacak…
Diğerlerinden daha çılgın, yüzünde bir gülümseme, iştahlı aptallar, umut dolu, sonuna kadar giden çılgın insanlar… tıpkı benim gibi!
-Aşkın bir nedene ihtiyacı yok-
Ayşe Acer
Sayfa 76 - Cinius yayınlarıKitabı okudu
Önce gözler baktı sonra kalpler hüzünlendi. Bir daha hiç kavuşamayacak olmaları ikisini de üzmüştü. Ayrı yolların insanlarıydılar. Ama kalp bu söz dinletebilir miyiz? Son kez eller tutuşuldu ve sonsuza kadar bırakılmak üzere serbest bırakıldı. Gözlerden yaşlar aka aka, miras bıraktıkları kalplerindeki sızı ile ikisi de yuvalarına döndüler...
Eller semaya açılmaz olmuş.
Gözler nurunu görmez olmuş.
Kalpler zikrini anmaz olmuş.
Rahmetini esirgeme,
benden vazgeçme ya Rab...
Yüreğimi daraltan bu hayat.
Senin adınla buluyor felah.
Yüreğimi ağlatan bu hayat.
Senin zikrinle buluyor hayat...
"Onlar ki; iman edip, kalbleri Allah’ın zikriyle mutmain/huzur ve güven içinde olanlardır. Dikkat edin! Kalbler ancak Allah’ın zikriyle mutmain olur."
(Ra'd 28)