Her akşam aynı saatte. Eve bir şeyler getirilir, katılır, desteklenir. Kapılar dışarıya kapanıktır artık. Gözyaşı şişeleri, kan şişeleri gelir birbirine eklenir. Akşam, bir geçiştirilse. Gecenin deliksiz, çocuksu uykusu bile maya olmaz yeni bir güne. Sabah aynı eskilikle erkenden, hele hava yağmurluysa, odada ışık yanıyorsa. Geceleri yürek, pazenlere sarılı bir saat gibi atar yorganların altında. Başka bir evde mutlaka bir çocuk, kavgasız gecelerin, çorba buğularının ördüğü bir kozanın içinde korunmakta, uyumakta, gelişmektedir gelen güne. Her evin aynı ev oluşu yok o zaman.
derinlere, gözbebeklerinin ardında birikmiş resimlere bakmayı becerirsen, o zaman iş değişirdi. Orada engin denizlerde su alan minik yelkenliler yüzerdi. Küçük bir çocuğun kayıp bilyeleri ya da ne bileyim, Doğu masallarından aşırılmış gözyaşı şişeleri...
“Aşkın nişânesi, gözyaşı şişeleri hep böyle ince, zarif, kırılgan mı olurlardı?”
Sayfa 189
Gidiyoruz Kıyamete
Binmişiz bir alamete, gidişimiz kıyamete…
Hikaye:
Tayyibe teyze ve Salih amca orta yaşlarda, halim selim, yaşları gibi huyları ve halleri de birbirilerine denktir. Bunca yıl bir yastığa baş koymuş insanlar, elbette birbirine benzerler denebilirse de, bu çift her yönden iyi anlaşan, doğru yaşamış ve bu hal üzere yaşlanmış,
tapındığı eski umutlara sarılıp gelmişti kadın;
elinde gözyaşı şişeleri
üstünde sevgilisinin renginde etekleri
sonsuz bir acı dilinin ucunda
ağzında kırmızı bir çığlık
gözlerinde mavileştirdi
damarlarında parçaladı
en ince yerinden kopardı hasreyini aktı sonsuza kimliksizdi giderken yüzünde, kuş tüyü yalanlar aynada, insan görünümlü hayvanlar kaldı