Sevda -ki bir insanın yalnız gönlüne değil, akıl ve fikrine, kısacası bütün duygularına, manevi kuvvetlerine hakimdir- daima şüpheler ve kuruntular içinde bulunmaktan hoşlandığından kulak ve göz her işittiği, her gördüğü şeyi onun mizacına göre işitip görmeye, akıl kuvveti her hükmünü onun arzusuna göre vermeye mecburdur.