Yaşam basitlikteydi, sadelikteydi...
Ufacık bir sonbahar yaprağıyla mutlu olmaktı belki de..
Gökyüzündeki bulutları şekle şemale büründürmek ve bununla masumca mutlu olmaktı...
Ufacık bir sohbet deminde asılıydı mutluluk..
Çayı yudum yudum sohbeti buram buram tüttürmekti bir baca gibi...
Mutlu olmak için paraya, pula, dünyalık şeylere gerek yoktu ki...
Ufacık bir tebbesüm dahi iş görürdü...
Siz hiç babanızın yüzünü güldürdünüz diye çok mutlu oldunuz mu?
Işte bu mesela mutluluklarımdan en güzeliydi...🍁🍂☘
-Romanlarınızda iyiliği anlattınız hep. Nedir iyilik?
Charles Dickens: Başkalarının yükünü hafifletmektir.
-Eserlerinizle insanları güldürdünüz ama daha çok ağlattınız. Sizce hayatta en hazin şey nedir?
Charles Dickens: İnsanın kendi evinden, yurdundan utanmasıdır.
+ Bir rüyamda görmüştüm bino yürekten sevenler vardı.
- Rüya bu beyefendi güldürdünüz beni.
+ Ben üzüldüm oysaki bino. Sahtelikleri rüyalara kadar girebiliyordu.
- Neyseki hayallerimiz var beyefendi.
+ Sahte karakterle gerçek hayaller kurulmaz bino.
A. Karaçay