Okumaların sonucu anladım ki, kimi yazarlar büyük sapma içindeler. ''İnsan niçin bu dünyada, nereden geliyor, nereye gidiyor, ölüm nedir, bu varlıkları yaratan kimdir, niçin yaratılmıştır?'' gibi binlerce temel soruyu umursamıyorlar. Dile getirmeseler de söyledikleri şu.
Bu dünyaya her nasılsa gelmişiz, yaşarız ve ölürüz, öyleyse bu kısacık hayatımızın tadını çıkartalım, gülelim, eğlenelim, kam alalım dünyadan.
Bu tür yazarlar, sanatı bir güzel uğraş olarak görürler. Bir oyun, bir tür eğlence, hatta bir nevi uyuşturucu. Samimi duygularını sanat yoluyla dile getirmek gibi bir niyetleri yok. Biçimsel olarak böyle belki, öyleymiş gibi bir izlenim uyandırıyorlar ama yapay bir pırıltı bu.
Sayfa 92 - Carpe Diem KitapKitabı okudu
Mutluluk fetişizmi, başarı odaklı yaşamlar, haz odaklı ilişkiler, hep eğlenelim, hep gülelim, hiç zorluk yaşamayalım hali çağımızın özeti. Şubat ayında kara kıştan korkan insanlar, başka nelerden korkmaz ki?
Sayfa 151Kitabı okudu
O zamandan beri diyorum kendi kendime; "biraz gülmesek". Twitter'da harika espriler var evet, Facebook'ta çok komik videolar var evet, muzip arkadaşlarımız bizi çok güldürüyor evet, gülelim eğlenelim ama arada bir dursak ve düşünsek bir Ramazan günü oruçlu iken yasak kurşunlarla öldürülen Munir'i, Munir'in gencecik yaşlarında hiç iş olmadığı için evde oturup babasının maaşıyla geçinmek zorunda kalan abilerini, Munir'in acısı hep taze iken güçlü kalmaya, ayakta durmaya çalışan babasını. Düşünsek de biraz gülmesek. Az gülmesek. Gülmesek...
İNFJ kişilik türleri futbolu neden aptalca bir şey olarak algılıyor?
Eski tanrıların yerini ideolojiler aldı, hepsi birbirinin kâfiyesi ideolojiler.. Cemil MERİÇ / Jurnal
Türkiye'deki üniversitelerimiz on yıllarca öğretim ve öğrenim üssü olmaktan ziyade, darbe hegemonyasıyla, ulusalcılık, sağcılık solculuk ilericilik gericilik ve daha birçok aptalca ideolojik argümanların empoze edildiği sürüler yetiştirdi.