Omuzlarıma vuruyor yaramaz gün ışığı,
Sıcaklığı bir tebessüm gibi.
Söyleyemediğim kelimeler geliyor aklıma.
Geçmiş dediğim yer iki adım gerisi.
Gelecek ise gözümün görebildiği.
Bir zaman bahçesi kurulmuş önümde.
Çocukça hevesle uçuşuyor minik serçeler.
Takılmış ince kanatlarına baharın nefesi.
Ciğerlerime dolduruyorum taze havayı
Yerdeki karınca ile göz göze geliyorum.
Turuncu, beyaz kelebekler az önce buradaydı.
Serçe parmagimin ucunda kaldı kanatlarının tozu.
Bulutlarla oyunum daha şimdi başladı .
Nasilda güzel seviyor ılık rüzgar yanaklarımı.
Cocuklugumu çağırıyor güneş,
Açmış, dayamış göğe renkli kaydırağını.
Bir, iki ,üç toplandı başıma yeni yetme yapraklar,
Çimenler, sarı hindibaları taç yapmış saçına.
Ruhum bir gökyüzü ülkesi gibi uçsuz burada
Misafirligim geliyor sonra aklıma
Avucuma saklıyorum tüm umudumu
Sol yanıma emanet ediyorum usulca.
Ey Oğul,
Sabretmesini bil. Vaktinden önce çiçek açmaz. Şunu da unutma; insanı yaşat ki devlet yaşasın.
Çok konuşma, boş konuşma, kem konuşma.
Hayvan ölür, semeri kalır; insan ölür eseri kalır. Gidenin değil, bırakmayanın ardından ağlamalı. Bırakanın da bıraktığı yerden devam etmeli.
Sevgi davanın esası olmalıdır. Sevmek ise sessizliktedir.
Birdenbire
Her şey birdenbire oldu.
Birdenbire vurdu gün ışığı yere;
Gökyüzü birdenbiler oldu;
Mavi birdenbire.
Her şey birdenbire oldu;
Birdenbire tütmeye başladı duman topraktan;
Filiz birdenbire oldu, tomurcuk birdenbire.
Yemiş birdenbire oldu.
Birdenbire,
Birdenbire;
Her şey birdenbire oldu.
Kız birdenbire, oğlan birdenbire;
Yollar, kırlar, kediler, insanlar...
Aşk birdenbire oldu,
Sevinç birdenbire.
Orhan Veli Kanık
Bir Nisan günü…
Her şey birdenbire oldu.
Birdenbire vurdu gün ışığı yere;
Gökyüzü birdenbire oldu;
Mavi birdenbire.
Her şey birdenbire oldu;
Birdenbire tütmeye başladı duman topraktan;
Filiz birdenbire oldu, tomurcuk birdenbire.
Yemiş birdenbire oldu.
Orhan Veli Kanık 🌸
"Gece en karanlık ve ebedi göründüğü zaman gün ışığı en yakındır.
Her gecenin bir sabahı vardır."
Halide Edip Adıvar
Varlık ile Yokluk şiiri
Varlıkla yokluk arasında bir yerdeyim,
İki derenin ortasında,
körpe, çorak bir toprak yatağım,
üzerinde bitmeyen kuru ot da bedenim.
Gölgelerin üzerinde yükselirim,
Gün ışığı gördüğümde tükenirim.
Varlıkla yokluk arasında bir yerdeyim.
Sonsuzluğa uzanıyor burada her şey
Zaman denilen bir kavram yok
Bazen yavaşlıyor, susuyor rüzgar,
bazense hiç
Yollarda yağmurdaki bir serçe kadar
yalnız olmaktan yoruldum.
İnsanların birbirine kötü davranmasından
bıktım artık...
her gün dünyada hissetiğim ve duyduğum acılardan bıktım..🥀
_Karanlıktan korkuyorum patron
lütfen ışığı kapatma..."
~|𝓨𝓮ş𝓲𝓵 𝓨𝓸𝓵...
Uykusuz Geceler (Yazdıklarımdan)
Gece sessiz, yıldızlar parlak,
Uykusuz gözlerde arar huzuru bakışlar.
Ay ışığı düşer yavaşça odanın bir köşesine,
Gecenin koynunda, düşlerin peşine.
Saatler tıkır tıkır, zaman akıp gider,
Uykusuz ruhlar, düşüncelerle dolup taşar.
Bir yandan yorgunluk, bir öte yandan huzursuzluk,
Gecenin kollarında, arar gözler uykuyu bir umut.
Yastığa düşen her düşünce, bir yıldız kayar gökyüzünde,
Her biri bir dilek, bir umut, belki de bir özlemde.
Gecenin sükuneti, kalbin ritmini dinlercesine,
Uykusuz beden, sabahın aydınlığını beklercesine.
Ve nihayet, ilk ışıklar süzülür perdeden,
Uykusuz gecenin ardından, yeni bir gün merhaba derken.
Gözler yavaşça kapanır, rüyalar başlar yeniden,
Uykusuz geceler son bulur, huzurla dolanırken içten.
Ölümü bekleniyor insanoğlunun...
Ayrılık diye bir şey yok. Bu bizim yalanımız. Sevmek var aslında, özlemek var, beklemek var. Şimdi nerdesin? Ne yapıyorsun? Güneş çoktan doğdu. Uyanmış olmalısın. Saçlarını tararken beni hatırladın, değil mi? Öyleyse ayrılmadık. Sadece özlemliyiz ve bekliyoruz.
Zamanı hatırlatan her şeyden nefret ediyorum. Önce beklemekten. Ömür boyunca ya
Bitmeyen sen
Yol arkadaşım geldin mi?
Koy başını göğsüme
Yüzünü avuçlarıma
Sesini sözüme
Yol arkadaşım geldin mi?
Gölgen kapımda
Dudakların alnımda
Bırak siyahı kırmızıya
Öp uykumda beni
Yol arkadaşım geldin mi?
Penceremdeki gün ışığı
Kahve kokusu ellerin
Sular gülleri
Güller titrerken
Uyandır sonsuzluğa ikimizi…
Erol Demir
Sis dergi Nisan 24
“içimizden bazıları anlam istedi” | Tan Babür’den bir şiir.
"antihalife’den
geldiğimizde
alın kemiklerimize mıhlanmış birer yıldız bulduk
ama kim olduğumuza dair bir fikrimiz yok
"Seni sevdim,
Seni birden bire değil usul usul sevdim.
'Uyandım bir sabah' gibi değil, öyle değil
Nasıl yürür özsu dal uçlarında
Ve gün ışığı sislerden düşsel ovalara..
Seni sevdim,
Artık tek mümkünüm sensin.."
*GÜLTEN AKIN
Sevgili kalbim ;
Neden hala apartman boşluğunun gün ışığı görmeyen penceresinde kuş sesleri beklersin..?
Ali Lidar