"Çağımıza uymak zorundayız palavrasına da hiç mi hiç inanmıyorum.Eğer yaşadığım çağın en yüce ideali köşeyi dönmekse; eğer yaşadığım çağ toplumsal adaletsizlik üstüne kuruluysa; eğer yaşadığım çağ inandığım her şeyi yadsıyorsa; eğer yaşadığım çağa bayağılık ve çirkinlik egemense neden ayak uydurmak zorunda kalayım?"
Kötü biri olamamak bir yana, herhangi bir şey olmayı da beceremedim:Ne kötü ne iyi, ne alçak ne namuslu, ne kahraman ne haşerenin biriyim. Şimdi bir yandan köşemde pinekliyor, bir yandan da acı, faydasız bir teselli ile avunuyorum.