-Ne işimiz var anne bu mahallede? Neden cevap vermiyorsun?Neden bu binada durdun?
-Hiçbir şey sorma,sadece gel.
(Anne kız bir binadan içeri girerler ve bir dairenin önünde dururlar, anne anahtarla dairenin kapısını açar ve içeri girerler)
-Anne bu evde kimin, neden anahtarı var sende?
-Satın aldım, bize ait artık bu ev.
-Seni anlamıyorum anne.
İnsan nasıl alışıyor hayata. Hem kendiyle hem çevresiyle, hem bedenen hem ruhen girdiği savaştan sağ çıkabilmeyi nasıl başarıyor ya da başabiliyor mu? Hangi noktada kabullenmeye başlıyor. "İşte ben de buyum" diye hangi evrede figanı basıyor. İnsanlar görüyorum kendini akışa bırakmış, öyle sakin ve öyle mutmain...Nasıl diyorum nasıl? Yani nasıl gelebiliyor bu kıvama. Hangi acı sonrasında yahut hangi kaybediş insanı bu dinginliğe ulaştırabiliyor. Ona bir ad koymadan çiçek bakmayı öğrendiğinden bahsediyordu bir yazar, yani öylesine...Hiç sahiplenmeden yani...Sırf var olduğu için...Sırf var olabilme cesaretini sürdürebildiği için. İsimsiz çiçekler mi aman ne saçma. Yani ne diyeceğim peki ona seslenirken "hiişt" mi ya da "bakar mısın" mı? Ya da direkt mevzuya mı gireceğim öyle paldır küldür. Peki sokağımdaki kedi hani şu ismi Karabıyık olan ona yemeğini verirken ne diye çağıracağım. " Hey dostum hadi gel atıştır, yaşama cesareti gösterdiğin için veriyorum sana bunu. Kaprisli, korkak ve çekingen oluşun umrunda değil. Artık bi adında yok bundan sonra. Hem bi kaç kap yemek verdik diye sana böyle bi isimle seslenme hakkını da nerden buluyorum. Belkide nefret ediyorsun şu karabıyıklarından ve ben her seferinde bunu senin yüzüne vuruyorum. "
Ah şu yazarlar insanın kafasını sulandırmaktan başka bir işe yaramazlar. Hem ne diyordum insan bedenini ve ruhunu, yaşamı ve doğayı, insan insanı ve insan olmaya çalışanı ne zaman ve nasıl kabullenmeye başlar...
KOÇ (21 Mart-20 Nisan)
Sözünde duramayan, öz güveni olmayan, gıcık şahsiyet. Hayat boyu illa birileri onu iteleyecek. Var ya, bütün ev kuşları, ana kuzuları genelde bu burçtan çıkar. Bunun sevdası bile bir halta yaramaz. Genelde platonik takılır haspam. Yoktur ki cesaret denen şeyin zerresi bunda, gidip de söylesin. Hadi bir mucize oldu zar zor